Sokak Lambası

64 - Araba

Merhabalaaarr.

Nasılsınız yavru kuşlarım?

Ben çok iyiyim çünkü sınav haftam an itibariyle bitmiştir. Teşekkürlerimi iletir gereğini arz ederim 🤠

İyi okumalaaarr 🤌

"Günaydın" diye bağırarak sınıfa giriş yaptım. "Günaydın yenge" dedi yağızın yanında oturan yağızın kankası emre. Yağızın sınıfta bizim dışımızda en iyi anlaştığı kişi emreydi. Sırama doğru ilerledim. Emre ise sırıtarak yüzüme bakıyordu. "Kalk bakayım yerimden" dedim sırama gelince. "Yengem kalk der de ben kalkmaz mıyım be" diyip ayağa kalktı. Sıraya geçip oturduğumda hala yüzüme dik dik bakan Emre'ye bende dik dik bakmaya başladım.

İkimizde inatla birbirimize bakarken neden bakıştığımız hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ama o başlatmıştı. Açıklama yapması gerekende oydu. Tahminimce kendisi şirin bulduğu ama bana hiç şirin gelmeyen sırıtışıyla suratıma bakarken bende ne halt etmeye çalıştığını anlarcasına yüzüne bakıyordum. "Pek muhterem yengecim" diyerek söze başladığında bir şeyler isteyeceğini o an anlamıştım.

"Buyur" dedim sorarcasına. "Acaba diyorum. Senin şöyle iyi huylu, eli yüzü düzgün, tam bana layık bir arkadaşın var mıdır?" dediğinde gülmemek için kendimi zor tuttum. "Neden lazımdı? Ödevlerini mi yaptıracaksın. Tabi Hilal gidince sen kendi ödevlerini yapmak zorunda kalıyorsun artık dimi?" dedim alayla. Hilal bizim sınıftaki bir kızdı. Geçen hafta falan sanırım başka bir okula gitmişti. Kendisi para karşılığı sınıftaki insanların ödevini yapıyordu. Aslında mantıklıydı. Yani boş boş oturmaktansa para kazanmak. Bir ara bende yapmalıyım.

"Hayır canım ne münasebet. Kız ayarla bana ya. Valla çok sıkılıyorum artık. Sınıfta sağıma dönüyorum sevgili soluma dönüyorum sevgili yeter. Bende istiyorum" dedi emre. Üzüldüm lan çocuğa. Yazık. "Tamam tamam. Bulacağım ben sana birini" dediğimde baran el çırptı. "İşte bu be. Yenge dediğin böyle olur" bu tepkisine sırıttığımda bir ses duydum.

"Umay" almilanın sesiydi bu. Kapıya doğru baktım. "Acil gel acil" dedi telaşla. Yağız geçmem için sıradan çıkınca bende kalktığım gibi almilaya doğru koşturdum. Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok ama sesi öyle telaşlı geliyor ki. "Noldu lan?" diye bağırdı Yağız arkamdan. Meraklı şey. "Senlik bir şey yok" dedi almila ona. Ay noldu ayol merak ettim.  "Zil çalacak şimdi ama" dedi yağız. Evet. Doğru söylüyordu.  "Herkesin ilk dersi boş. Müdür öğretmenlerin hepsini toplamış toplantı yapıyormuş" dedi almila. Böyle şeylerden neden bizim sınıftan kimsenin haberi olmuyordu. Hocalar gerçekten bizim sınıfı sevmiyorlardı. Bir yere mi gidilecek? Bizim sınıf hariç herkes gidiyordu. Bir etkinlik mi yapılacak? Tesadüfe bakın ki bizim sınıf yine yoktu. Anladık. Bizim sınıfı sevmiyonuzda bari belli etmeyin vicdansızlar.

Almilanın yanına gidince hemen koluma girdi. Birlikte sınıftan uzaklaştık. "Noldu?" dediğimde durdu ve bana döndü. Derin bir nefes aldı.

"Çınar bana beni sevdiğini söyledi" dediğinde gözlerimi irileştirdim. Buyrun halaya. Halay başı benim. "Ne? Ciddi misin?" dediğimde kafasını salladı. "Kızım süper bir haber bu" dedim ve el çırptım. "E şimdi sevgilisiniz? Allahhhh" dedim ve yerimde zıpladım. Uzun süredir çınar ve Almilayı şipliyor, sevgili olmaları için elimden gelen her türlü sözlü şakayı yapıyordum. Beni hep bir şekilde geçiştiriyordu ikiside lakin işte gerçek ortadaydı. Sevgili olmuşlardı!

Ama almila gülmüyordu. Bir şey vardı. Zaten şu anasını sattığımın hayatında iyi bir şeyler oldu diye sevinirken niye hep sonu kötü bitmek zorundaydı ki? Yerimde durdum. Moralim bozuldu işte al. "Ne oldu?" diye sordum. Lütfen boktan bir şey olmuş olmasın. İnsanı dellendirmeyin.