Sokak Lambası

67 - Şenlik

Nasılsınız aşklar?

Multimedya da bölümde Umay ile denizin söylediği şarkı var.

İyi okumalaaarr 🥰

Açılan kapı ile birlikte kendimi arabadan dışarı attım. Yüzümde yer edinen gülümseme ile birlikte derin bir nefes alıp Trabzon'un o mis gibi havasını içime çektim. "İn kızım" yağızın sesini duyunca ona baktım. Şanayı arabadan indiriyordu. Gülümseyip ona döndüm. "Geldik" dediğimde o da gülümsedi ve elini belime doladı. "Geldik sevgilim"

"Herkes sevgili ya herkes ya. Ben sapım. Gözümün önünde aşk yaşamayın. Defolun" diyen deniz söylene söylene arabadan indi. Evet yine deniz almaya gelmişti bizi. Yine aynı tayfa Trabzon'daydık. Tek farkı bu sefer küs olmamamızdı. Hep beraber eğlenecektik.

"Umay" dedemin sesini duyunca yağızdan uzaklaşıp dedeme doğru koşturdum. "Oy kizum gelmuş hoşgelmuş" ona sarıldığımda o da bana sarıldı. Daha sonra diğerleri indi arabadan. Herkes dedemle tokalaştığı sırada benim gözüm ananemi arıyordu. Derken ananem de çıktı evden ve hızlı adımlarla buraya ilerledi. Onu beklemeden ona doğru koştum ve kollarımı ona sarıp burnumu boynuna gömdüm. Onu gördükçe annemi görmüş gibi hissediyordum, kokladıkça burnuma annemin kokusu doluyordu. Annem gibi kokuyordu ananem.

"Güzel kizum" diye mırıldandı ananem. "Seni çok özledim" diye fısıldadım. "Bende seni" dedi ananem. Ayrıldıktan sonra yüzüne baktığımda ağladığını gördüm. Benimde gözlerim doldu hemen. Ellerimle gözyaşlarını sildim. "Ağlama" dedim. Ağlarken güldü. "Ne kadar güzelsun. Aynu dilşahum gibi" dediğinde benimde gözümden bir damla yaş akmıştı. "Anneme benzemekten anca gurur duyarım" dediğimde gülümsedi ananem. Ağladığımı görmesin diye tekrar sarıldım. Bir süre öyle kaldık.

"Biraz bize de mi bıraksanız Umay hanım?" abimin sesini duyunca ananemden ayrıldım. "Uuiiy uşağum. Hoşgeldun" diyen ananem abime sarıldı bu sefer. Kafamı çevirip gözlerimi sildim hızlıca. Daha sonra önüme döndüğümde yağızla göz göze geldim. Dedemle benim aramda mekik döküyordu gözleri. Yanıma gelmeyi istediğini ama dedemden çekindiğini anladım. Çekinmeliydi zaten de. Zira yağız babam ve abimle bile zar zor baş ederken dedemle hiç baş edemezdi. Ona gülümsedim. O da bana gülümsedi. 'İyi misin?' dedi dudaklarını oynatarak. 'İyiyim' diye cevap verdim bende aynı şekilde.

Selamlaşmamız bittikten sonra biz bizim eve, yağızlar ise yiğitlerin evine geçtiler. "Ee ne var ne yok?" dedi teyzem koluma girip. "Yağız sevgilim" diye direkt söyledim. Gözlerini irileştirdi. "Ne? Anlat hemen noldu?" heyecanla sorduğunda gülümsedim. "Önce yerleşmem lazım teyzoş. Sonra konuşuruz" dedim ve ondan uzaklaşıp kızların yanına gittim. "Odama geçelim de yerleşelim" dediğimde onayladılar beni. Bavuluma uzandım ve ahşap görünümlü merdivenlerden hızlı adımlarla odama ilerledim. Arkamdan gelen kızların adım seslerini duyabiliyordum.

Üst kata çıktığımda yine ahşap görünümlü kapıdan içeri girdim. Diğerleri de arkamdan gelirlerken bavulu odanın orta yerine bıraktım. "Ay Umay çok heyecanlandım" dedi Zelal. "Evet bende. İlk defa böyle bir şeye geliyoruz. Çok eğlenceli olacak" onayladım yazgıyı. "Yarın hayatınızın en eğlenceli gecelerinden bir tanesini yaşayacağınızı düşünüyorum. Bakın size garanti ediyorum. Bence hiç bu kadar eğlenmeyeceksiniz" dedim. Ve bu onları daha da heveslendirdi. Mevsim bavulunun üzerine oturdu.

"Hem yiğitler de olacak. Daha çok eğleneceğiz" dedi. "Ben asıl bu akşamki maçı düşünüyorum" diye mırıldandım. Hepsinin bakışları bana döndü. "Nasıl yani? Ne var ki bu akşam?" diye sordu yazgı. "Trabzonspor Galatasaray maçı var. Yağızla sözleştik. Bizim burda kırahaathane gibi bir yer var. Akşam oraya gidip izleyeceğiz" dedim. "E biz ne yapacağız burda?" dedi Zelal. "Sizde geleceksiniz" dedim.