Sokak Lambası

15 - Güven

Multimedya; Poyraz

İyi okumalaarrr👻

Çıkış zili çaldığında kitaplarımı çantama koymaya başladım. Okul çıkışı Yağızla beraber tanıştığımız yere gidip ona kafamı kurcalayan şeyleri anlatacaktım. Öyle söylemiştim ona.

Evet kendimi hazır hissediyordum ama nasıl anlatacağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Nereden başlayacaktım ki? Nasıl anlatacaktım?

Sadece nasıl anlatacağım kafamı kurcalıyordu. Bunun dışında kafamı kurcalayan bir şey yoktu. Yağıza güvenim tamdı. Tanışalı 1 ay kadar oluyordu. Bu süre içerisinde kendini yeterince tanıdığımı düşünüyordum. Onunda beni. Bugün ise iyice tanıyacaktı. Ondan gizlim saklım olmayacaktı artık.

Diğerlerine de yakın bir zamanda açardım kendimi. Öncelikle yağıza anlatayım diğerlerine anlatmanın kolay olacağını düşünüyordum. İçlerinden birine -yağıza- kendimi açtıktan sonra diğerlerine karşı zorlanacağımı düşünmüyordum.

Neden bu kendimi açma konusunda bu kadar zorlanmıştım bilmiyorum. Güven problemim vardı sanırım.

Sanırım mı! Ah! Tabiki vardı. Güven probleminin alası vardı hemde.

Bu babamla alakalıydı. Zaten kızların çoğunun güvensizlik problemi babasının yüzünden oluyordu.

En güvendiğim insanlar listesinde 1. sırada olması gerekirken, o listeyi geçtim o listenin yazılı olduğu defterde bile ismi geçmiyordu.

Küçükken kimse bana baban gelecek dememişti. Anneme babam nerede diye sorduğumda hep beni geçiştirirdi. Ama abimin suçlamaları sayesinde öğrenmiştim babam tarafından terkedildiğimi.

Daha fazla bu düşüncelere dalmamak için kitaplarımı çantama doldurup ayağa kalktım. Ve mevsimin koluna girdikten sonra diğerlerini takip ettik. Yiğitle Ayaz dalaşırken Poyrazla Yağız maç hakkında konuşuyorlardı. Yazgı ise diğer kolumdaydı. Hep beraber okuldan çıkmıştık.

"Mevsim ben yağızla bir yere gideceğim. Sen bugün tek gidersin eve" dedim bahçeye çıkınca. Sorgu dolu gözlerle bana baktı. "Sonra anlatacağım" dediğimde kafasını salladı.

"İyi ki bugün kendi arabamla gelmişim. Yoksa şerefsiz Yağız eve bırakmazdı" dedi Yiğit elindeki anahtara bakıp sırıtırken. "Tabiki de bırakmazdım" dedi Yağız da.

"Tamam o zaman. Ben gidiyorum. Görüşürüz yarın" dedi Mevsim. Kolumdan çıktığında Yiğit araya girdi. "Ben bırakayım istersen. Umay da yok. Yanlız gitmemiş olursun" Mevsim bir kaç dakika kararsız kalsada sonunda kabul etti.

Mevsimle yiğiti shipledim.

Tabi bunun için önce Mevsimin gereksiz sevgilisi umuttan ayrılması gerekiyordu.

Yazgı suratıma bön bön bakınca ona döndüm. "Siz yağızla ne iş?" Bugün bana bunu soran 2. kişi olduğunu biliyor muydu acaba?

Omuz silktim. "Bir iş falan değil" bana 'Sen beni mi kandırmaya çalışıyorsun küçük biçız' bakışı attı. "Ben bu numarayı yemem. Yarın kız kıza eğlencede konuşacağız" gelişigüzel kafamı salladığımda poyrazın arabasına yöneldi. Ayazın çoktan ön koltuğa oturduğunu görünce ona söylenmeleri eşliğinde arka koltuğa geçti. Hemen Poyrazın karşısına geçtim.

"Bunlar gelin kaynana gibi eniştecim. Maşallah Ayaz evlenmeden kaynanalık yapıyor. Senin işin çok zor" dediğimde kafasını salladı. "Kafayı yiyorum içlerinde" elimi omzuna koydum. "Hayat be. Buda geçer"

"İkiziiim. El kızı bana vurdu" arabadan ayazın sesi geldiğinde Poyraz gözlerini devirdi. Elimi omzundan çekip kıkırdadım. Bize öyle bir bakış attı ki. "Hadi git git. Kolay gelsin" dedi Yağız. Poyraz da arabasına geçince Yağızla ben kaldık sadece.