Sokak Lambası

62 - Voleybol

Uzun bir süreden sonra herkese merhabalar.

Nasılsınız?

Hepinizi bölüm sonunda bekliyorum.

İyi okumalar 🧸

"Kutay abi geldi" mevsimin sesini duyunca hemen gözlerimi açtım. "Eve alma" diye mırıldandım. "Çok geç" dedi Mevsim. "Umay" diye seslenen abimin sesini duyduğumda hiçbir şey söylemeden Yağızın omzuna kafamı iyice yerleştirdim.

O sırada abim kapıyı tıklattı. "Burada mısınız? Mevsim" diye seslendi. "Ne yapacağız?" diye fısıldadı Yağız. "Hiçbir şey" dedim. Şuan abimle uğraşmaya halim yoktu. Zaten beni bu halde görünce kimseye bir şey diyeceğini sanmıyordum. Ben iyi olunca kızardı. O zamanda ben bir şeyler bulurdum. "Heey. Kime diyorum" diye bağırdı abim ve sonra da kapı sesi duydum. Gözlerimi kapıya çevirdim yavaşça. Abim banyoya girmişti. Yağız ile beni küvetin içinde başımızda da Mevsimi görünce gözlerini irileştirdi.

"Noluyor burda?" dedi telaşla bana doğru gelirken. "Umayın ateşi vardı abi. Duşa soktum" dedi Yağız. Korkmuşa benziyordu. Korksundu. Çünkü şuan abimin gözleri ateş saçıyordu. "Niye hastaneye götürmüyorsunuz?" dedi abim. "Düșmezse öyle gideriz dedik" dedi Mevsim. Gözlerim çok az aralıktı. Abimin elini alnımda hissettim. "Hala ateşi var" dedi ve bana doğru uzandı. "Umay beni duyuyor musun abicim?" dedi bana. "Duyuyorum. Hastaneye gerek yok. İlaç içeyim geçer" dedim nereden çıktığını bilmediğim sesim ile.

Abim bana uzandı. Kollarımdan tutup kendine doğru çekti. Beni kucağına alacağını anlamıştım ki Yağız durdurdu. "Abi üzerin ıslanmasın. Ben zaten ıslandım. Ben alayım" dedi Yağız. Abim yağıza ters ters baktıktan sonra beni kucağına aldı. "Mevsim gel peşimden" dedi banyodan çıkarken. Odama girdiğimizde beni yatağın üzerine bıraktı. Yanağımı okşayıp alnımı öptü. "Çabuk iyileş. Seni sorguya çekmem gereken konular var" dedi ve odadan çıktı. Mevsim bana doğru gelirken kafamı sola çevirdim.

Mevsim dolaptan kıyafet almış bana doğru geliyordu. Elindekileri aldım. "Ben giyinirim. Abimle Yağızı yalnız bırakma. Ablamı da çağır" dedim ona. Elini uzatıp ateşime baktı. "En azından düşmüş" dedi ve telefonunu alıp bir şeyler yaptı ve kulağına götürdü. "Miray abla. Umay biraz rahatsızlandı. Yağız onu duşa soktuğunda Kutay abi çok yanlış bir şekilde ikisini gördü. Sanırım kötü şeyler olacak. Acilen bize gelsen iyi olur" dedi ve telefonu kulağından çekti. "Bir şey söylemedi mi?" diye sordum. "Açmadı. Sesli mesaj attım" dediğinde kafamı salladım.

O odadan çıkarken bende yatakta doğrulmuș tișörtümü çıkartıyordum. Bir kaç dakika içerisinde zar zor üzerimi değiştirdim. Islak çamaşırlarımı yatağımın kenarına attım. Komodini açıp içinden ağrı kesici ateş düşürücü ilacı alıp ağzıma attım.

Tekrar yatağa uzanıp battaniyeyi üzerime çektim ve gözlerimi kapattım. Biraz uyuyup kendime geleyim her şeyi çözeceğim. Sadece. Birazcık. Uyumak. İstiyorum.

...

Gözlerimi açtım. Sonra tekrar kapattım. Sonra tekrar açtım. Oda karanlıktı. Etrafa bakındım. Akşam olmuştu. Yatağımdan kalktım. Ellerimle gözlerimi ovușturdum. Komodinin üzerindeki tabağı görünce aklıma anılar doluştu.

"Umay çorba yaptım kalk iç biraz"

"İstemiyorum"

"İyi gelecek ablacım. Hadi kalk"

"Ya istemiyorum. Uykum var rahat bırakın beni"

"Miray abla ben yedireyim istersen"

"Ne münasebet? Ablası var abisi var burda. Sana mı kalmış?"

"Kutay abi ister kabul et ister etme. Umay benim sevgilim ve şuanda hasta. Bana istediğini de yapabilirsin ama şuan onunla ilgilenmem lazım. Senin laf sokmalarınla uğrașamayacağım"