03.10.2021 - 15:22
Nasılsınız Fıstıklar ❤ Hayat nasıl gidiyor?
👑 İyi ki varsınız❤❤ İyi ki buradasınız. 👑
YORUM İSTERİM ☺♥ (bol bol)
İyi okumalar
🥜
"Sinan'ın yaptıklarının bir affı yok." Sinan'ın babası olduğunu söyleyen adam tekli koltukta oturmuş konuşuyordu. Oturma alanında abim, ben ve Can vardı. Adam gözlerini bana çevirdi.
"Üniversite yıllarında da birkaç vukuatı olmuştu. Ufak tefek şeyler. Şu an ki için oğlum adına özür diliyorum." Tüm vücudum gevşerken adama üzülmüştüm. İnsanların evlatlarının hareketleri yüzünden başlarını öne eğmesini sevmiyordum. Bugüne kadar annem ve babam için hareket etmiştim sürekli. Kavga edersem en çok onlar üzülür, uyuşturucu içersem en çok onlar kahrolur... Böyle diye diye çoğu zaman kendimi frenlemiştim. Oturduğum yerde dikleştim.
"Teşekkür ederim buraya geldiğiniz için. Ama oğlunuzun hatalarından dolayı özür dileyemezsiniz. Bu onun yaptığı bir hata. " Başını onaylar şekilde salladı. Mert'in söylediğine göre bir güzel benzetmişlerdi Sinan ve arkadaşlarını. Zaten cezaları kesilmişti. Benim anlamadığım sabahın köründe neden Sinan'ın babası özür dilemeye buraya kadar gelmişti? Sonuçta artık çocuk değildi Sinan. Onun yerine özür dilediğinde her şey hallolacak diye düşünmesi garipti.
"Haklısınız. Ama oğlum benim sorumluluğumda. Buraya özür dilemek dışında gideceğimizi haber vermek için geldim aslında." Abimle gözleri kesişti.
"Filipinlere gidiyoruz. İş için. Sinan'ı da oradaki işlerin başına koyacağım." Abim şaşkınca baktı. Adam ayaklanınca ayaklandık bizde. Elini abime uzattı. "Sorunlar için kusura bakmayın. Bu problemi de böyle çözmüş olalım" güven verici bir gülüşle bakarken.
"Estağfurullah. Bizim çocuklar biraz hırpalamış. Öfkeyle hareket etmişler." Abim elini sıkarken mahcup olmayan ve 'iki ki yapmışlar' dercesine kendinden emin bir ses tonuyla konuşmuştu. Sinan'ın babası bana doğru döndü.
"Seni birine benzetip duruyorum." Gülümsedim. "Babama benzetiyorsunuz sanırım." Dedim gururla. Babam benim her şeyimdi. Ona benzemekte bu dünyada başıma gelecek en güzel şeydi. Başını olumsuzca salladı.
"Mehmet'e benzemiyorsun. Başka bir tanıdığıma benzetiyorum sanırım." Annemi tanıyor muydu bu adam?
"Cevat bey çıkışa kadar size eşlik edeyim." Abimin konuşmasına başını sallayıp elimi sıktı.
"Tekrardan özür dilerim. " Bir şey söylememe fırsat vermeden toplantı odasından çıktı. Can kolunu omuzuma dolarken kapıya doğru ilerletti beni.
"Dünya değil ama biz bir piçten kurtulduk." Güldüm. Sinan baba parası yiyen ve vizyonsuz bir piçti. Arkasından kötü konuşmak umurumda değildi. Çünkü çoğu zaman onun yüzüne karşı söylemiştim düşüncelerimi. Oturma alanına gelirken Baran'ın yanındaki boşluğa oturdum. Mavileri bana baktı.
"Filipinlere gönderiyormuş Sinan'ı. Onun yerine özür diledi." Baran başını sallarken Ceren konuşmaya başladı.
"Böyle çocukları şımartıp şımartıp sokağa salıyorlar. " Nur oturduğu yerde dikleşti. "Farklı bir durum ama bu. Bazı çocuklar şımarmayı tercih eder bazıları mütevazi olmayı." Nur psikologdu. Kendi kliniği vardı ve her gün farklı hikayelere ışık tutmaya çalışırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AMORE
Romance(YARA SERİSİ I) "Özledim seni." diye mırıldandı. Kafamı sola çevirdim. Gökyüzüne bakıyordu oda. "Seninle sohbet edip dertleşmeyi, şakalaşmayı kavga etmeyi." Dudaklarım kıvrıldı. Bende özlemiştim. "Özlenmeyecek gibi biri değilim yani." Kahkaha atmay...