Yağmur ve Baran'ın doğumdan sonra zaman atlaması yaparak 5 yıl sonrasına geçtiğimiz için anne ve baba oluşlarına şahit olamamıştık. Bu doğumdan sonraki kısa bir zamana ait bölüm olacak. Yazmışken düzenleyip paylaşayım. Sonra diğer karakterlere geçeriz. <3
ꕥ Yağmur & Baran ꕥ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YAĞMUR DENİZ
"Nasıl yaparsın bunu Baran?!" Burnumu çekerken kaşlarımı çatmıştım bile. Dudaklarını aralayıp kapattıktan sonra bana adımladı. Bana dokunmak için ellerini kaldırdığında geriye adım attım. "Ne demek silahı kafana dayamak." Hastaneden çıkalı 5 hafta olmuştu ve ben Baran'ın canına kıyacağını bugün öğrenmiştim. Serkan'ın ağzından kaçırmasıyla.
"Mantıklı düşünemiyordum Yağmur. Ben-" Gözleri odada gezindi. "-sensizliği bir daha tadamazdım sadece." Titreyen çenemi zapt etmek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Ya gerçekten ölmüş olsaydım ve benim peşimden gelseydi, o zaman çocuklarımız kimsesiz mi kalacaktı? Ya uyandığımda bana onun öldüğünü söyleselerdi?
Ona adımlayıp kolumu omzuna sardığımda derin nefes alıp kollarını belime doladı ve bedenlerimizi birleştirdi. "Ömrüm boyunca bunu hatırladığımda sana trip atacağım Baran Deniz." Burnumu boyun girintisine yaslayıp kokusunu soludum.
"Ömrün boyunca gıkımı çıkartmayacağım." dedi dudakları saçlarımda gezinirken. Bebek telsizinden duyduğumuz ağlama sesiyle ondan uzaklaştım.
Adam akıllı dram yaratamıyoruz artık, farkında mısın Yağmur?
Yeterince sıkıntımız var da ondan. Bir de artık geçmiş geçmişte kaldı mottosuna sadık kalıyordum.
"Sanırım diğerleri uyanmadan-" bebek sesi çoğaldığında iç çektim. Sanırım hepsini birden doyurmalıydım. Üçünü aynı anda doyurmam mümkün değildi. "Tamam sen birini emzirmeye başla. Dolaba koyduğumuz sütü hazırlayıp getireyim. Aynı anda üçü doymuş olur." Baran'ı başımla onayladım. Her gün sütüm taşıyordu ve hepsini sağıp dolapta saklıyordum. Aslında işe yarıyordu çünkü gece yorgunluktan uyanamadığımda Baran dolaptakileri hazırlayıp veriyordu.
Odaya girdiğimde üçü bağırıyordu. Ne yani bu? Bu yaptıkları hainlikti. Sırayla süt isteseler olmuyor muydu? Yani oradan bakınca üç memem mi vardı?
Onlar bebek ve ne zaman acıkacaklarını kontrol edemezler Yağmur. Biliyorum.
Uzanıp tek tek yanaklarını okşadığımda daha çok bağırdılar. Bu çocuklar beni sevmiyordu. Yatağa otururken gözyaşlarımı tutamayıp bende ağlamaya başladım.
"Ama ben sizi seviyorum." Çenem titrerken ağlamaktan yüzü kıpkırmızı olan Ahmet'i kucağıma aldım. "Yemin ederim çok seviyorum. Ağlamayın." Ahmet'in karnını doyurmaya çalıştığımda ağlamayı kesip sütünü içmeye başladı.
