❣ 23 ❣

17.6K 644 118
                                    


09.12.2021 - 21:48


Selamlar Fıstıklar. Neden 5 gün olduğunu söylemiyorsunuz? Bak unutuyorum. Hatırlatın bana ki yeni bölümsüz bırakmayayım sizi.

Yorumlarınız beni çok güldürüyor. Bayıla bayıla okuyorum. Hatta yeni bölümü atmak için sabırsızlanıyorum bu yorumlar sayesinde ☺

Bol bol satır içi yorum beklerim. Seviliyorsunuz canlar. Bu bölümü @laydanisaUkun 'a ithaf ediyorum. 

Keyifli okumalar


.

Semih

Arabayı evin önüne park ederken aracı durdurup içinden çıktım. Yağmur'un Baran'a geçeceğini söylemişlerdi. İlk işim Mehtap'ı eve bırakıp Bulut'u bulmaya çalışmaktı. Poyraz adres olarak bu evin adresini göndermişti. Bahçe kapısından içeri girerken etrafta gezdirdim gözlerimi. Kimse yoktu. Dış kapıya yaklaşırken telefona baktım. 12 olmak üzereydi. Kapının ziline basıp birkaç dakika bekledim. Kapı aralanırken Bulut'u gördüm. 

"Ne işin var burada?" sesi gergin ve boğuktu. Uykudan yeni kalkmış olamazdı. Burnunu dolduran alkol kokusuyla dudaklarımı kıvırdım.

"Kardeşin hastanede sen burada içiyor musun?" Yanından geçip açık plan oturma alanına ilerledim.

"İçeri geçebilirsin?" Homurdanarak kapıyı kapattı. Koltukların üzeri örtülerle kapalıydı. Bu demek oluyordu ki burayı sık sık kullanmıyorlardı. Topuklarımdan geriye dönerken elimi pantolon cebime koydum.  Bulut olduğu yerde rahatsızca kıpırdanırken kaşlarını çattı tekrar.

"Bir şeyler içer misin? " Başımı olumsuz anlamda salladım. 

"Yağmur nasıl?" Bulut'un kısık çıkan ses tonu ve kaçırdığı gözleriyle ilk kez gardını indirdiğini gördüm. Sessiz kaldığımda gözlerini bana çevirdi. Gözlerinde çok duygu vardı. Pişmandı. Öfkeliydi. Üzgündü. 

"Taburcu oldu. Baran'a geçti." Gözlerini çekerken başını sağa sola salladı.

"Baran iyi bir adam." dedim. Yağmur hastanedeyken onu izlemesi için birini tutmuştum. Korumak istemiştim. Tekrar öldürülmesini istememiştim. Sonra Baran'ın sürekli orada olduğunu gördüm fotoğraflarda. Her gün mutlaka geç bile olsa gidip uzaktan da olsa ziyaret etmişti. O zamandan beri Baran'a içim ısınmıştı. Ben fiziksel olarak olamazdım orada. Bulut ise saklanmıştı. Baran ikimizin görevini üstlenmişti. Bu yüzden Baran'a hiç duymadığım kadar saygı duyuyordum. 

"Biliyorum. Sadece-" Derin nefes aldı ve bana baktı.

"Güvendiğim birinin bana ihanet etmesini hazmedemiyorum. Annem babama ihanet ettiğinde ve aynı zamanda bizi kandırdığında olduğu gibi kendimi bok gibi hissediyorum." Başımla onaylarken birkaç adım attım.

"Ama onlar yetişkinler. Annenin babana yaptığı ihanete karşı söyleyecek tek bir cümlem yok. Evet seni de kırdı üzdü o olay. Evet en yakın arkadaşın sana ihanet etmiş gibi hissediyorsun şu an ama-" Sözümü kesip gözlerini devirdi.

"Evet bende bunu yaptım. Yıllar önce ve şimdi. İki kez yaptım aynısını. Sanırım en çok kendime öfkeliyim." Gülümsedim. İlerleyerek yanından geçtim. Omuzunu tutup sarstım.

AMOREHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin