Değmesin Ellerimiz ~AYRAZ~

44.Bölüm

Magazincilerle vedalaştıktan sonra birlikte sevdiğimiz mağazalardan birine girdik. Karşımızda gördüğümüz kişiyle ne hissedeciğimi şaşırmıştım. Poyraz'ın da hatta gördüğümüz kişinin de böyle hissettiğine emindim. Dünya gerçekten küçüktü.

"Batuhan?"

Sessizliği ben bozmuştum.

"Merhaba Ayşe nasılsınız? Bu arada çok tebrik ederim biraz geç oldu ama."

Ben cevap verecekken tüm ciddiyetiyle Poyraz cevap verdi.

"İyiyiz Batuhan. Tebriklerin için teşekkürler."

Poyraz'ın robot gibi verdiği cevabın üzerine ben daha samimi bir şekilde konuştum.

"Sen nasılsın bu arada?"

Gülümseyerek yanıtladı.

"İyiyim teşekkür ederim. İlayda ve Emin evleniyormuş haberlerini gördüm. Ben de gelmek isterdim ama davetliler geliyormuş sadece. Tebriklerimi iletirseniz sevinirim."

Poyraz tekdüze bir sesle cevap verdi.

"İletiriz."

Bense yine daha samimice konuştum.

"Sen de gelsene."

Batuhan bana şaşkın şaşkın bakarken Poyraz'dan bir ses geldi.

"Ne?"

Poyraz'ı duymamazlıktan gelip devam ettim konuşmama. Belki şu an bu yaptığım Poyraz'ın bana sinirlenmesine sebep olacaktı ama öylece dudak büzüp üzülmesini bu Batuhan da olsa kaldıramamıştım. Batuhan sessizce ve kelimeleri yutarak konuştu.

"Ben rahatsızlık vermeyeyim."

Poyraz tek düze bir sesle netçe konuştu.

"Bence de verme rahatsızlık. Ayşe'ninki nezaketen sen çok takma."

Tekrar gayet net bir şekilde konuştum.

"Hayır ne rahatsızlığı. Lütfen gel Batuhan. Benim davetlimsin. Gel ve rahatına bak."

Batuhan bana mahçupça bakarken tepkisini ölçmek için Poyraz'a döndüm ama yanımda değildi. Nereye kaybolduğu hakkında da bir bilgim yoktu. Batuhana dönüp gülümseyerek el salladım.

"Akşam görüşürüz Batuhan!"

Hemen telaşla ayrıldım mağazadan gözlerim Poyraz'ı ararken onu dışarı çıkarken gördüm. Koşarak yanına gelip onunla konuşmaya çalıştım ama bakmıyordu. Ben de kolundan tutup kendime çevirdim. Magazinciler tabii ki gizlice çekmeye başlamışlardı ama onları umursamadım o an.

"Poyraz ne yapıyorsun?"

Kaşlarını çatıp sinirle gülümsedi.

"Sohbetiniz çok koyuydu bölmeden uzaklaşayım dedim."

Kaşlarımı çatıp konuştum.

"Bence abartıyorsun."

Yalandan gülümsemesi sona ererken bağırmamaya çalışarak hafif sesli bir şekilde konuştu.