74.Bölüm

170 12 5
                                    

6 Yıl Sonra

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

6 Yıl Sonra...

"Anneciğim yetmez mi? Yoruldum ben."

Lina elimden tutup ormanda koşmaya başlayalı bir yarım saat olmuştu. Artık bacaklarım kopmak üzere gibi hissediyordum.

Ben itiraz edince kollarını küser gibi bağladı ve somurtarak konuştu.

"Dayım hep koşuyor benimle! Onu çağır o zaman anne!"

Bu bugün beşinci isteyişi olduğundan pes edip telefonu çıkardım ve Sergen'i aramaya başladım.

"Kendin duy dayın ne yapıyor?"

"Alo dayı!"

"Fıstığım! Ne yapıyorsun?"

"Annemle oyun oynuyoruz ama o hemen yoruluyor dayı. Ben de seni çağırmasını istedim ama diyor ki işi var. Benden önemli işin mi var dayı? Babam da senin yanındaymış zaten."

"Maalesef fıstığım. Bugün dayının evlenmek gibi bir işi var ama senden önemli değil tabii ki. Şöyle yapalım annen seni alıp gelsin yanımıza. Ne dersin?"

"Olur! Amcam da orada mı?"

"Burada tabii."

"Hemen geliyoruz dayıcığım. Öpüyorum."

"Ben de seni öpüyorum fıstığım."

Lina hışımla telefonu elime uzatırken onun boyuna inmek için diz çöktüm.

"Gidip hazırlanalım mı anneciğim?"

"Evet!" dedi hevesle.

Lina iki yaşına geldiğinde ormanın içinde iki katlı ahşap bir eve taşınmıştık. Çiftlik evi de denilebilirdi çünkü köpeklerimiz güvercinlerimiz daha nicesi vardı.

...

"Anne bak Ulaşlar geliyor!"

Lina ile kır şeklinde düğün alanında vaktin gelmesini beklerken Eminlerin geldiğini görünce onlara doğru koşmuştu. Giydiği elbisesini Ulaş'a gösterdiğinde gülümsedim. İkisi gerçekten kardeş gibi olmuşlardı. En azından biz onları kardeş gibi görüyorduk. Emin ve İlayda'ya sıkı sıkı sarıldım.

"Yüzünüzü gören cennetlik Ayşe Hanım." dedi Emin sitemle. Sonra İlayda devam ettirdi.

"Evet ya! O evi aldığınızdan beri sizi göremiyoruz."

"Öyle oldu biraz." dedim mahcubiyetle.

Lina arkama bakıp heyecanla koştu.

"Baba!"

Arkamı döndüğümde Lina çoktan Poyraz'ın kucağına çıkmıştı. Bize doğru gelip tek kolunu da benim omzuma atıp saçlarıma bir öpücük kondurdu. Sonra Emin ve İlayda ile de birkaç bir şey konuştu ve gidip masamıza oturduk. Lina mutsuzca konuştu.

Değmesin Ellerimiz ~AYRAZ~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin