Değmesin Ellerimiz ~AYRAZ~

22.Bölüm

"Ne şampiyonluğu kızım? Sınav sonuçlarını diyorum. Üniversite sınavı sonuçların açıklandı mı?"

Ne?

"Baba ne sınavı ne sonucu?"

Tam ben sorgulamaya devam edecekken doktor hanımın içeri girmesiyle tüm gözler ona döndü.

"Geçmiş olsun Beşir Bey nasılsınız?"

Babam boğazını temizleyip konuştu.

"Turp gibiyim Doktor Hanım."

Babamı muayene ederken sorumu sormak için bekliyordum. Bize dönüp konuştu.

"Bir sorun görünmüyor."

Hayır bir sorun var. Babam üç sene önceki sınavımı soruyor.

"Doktor Hanım biraz konuşabilir miyiz?"

Bana kibarca başını sallayıp dışarıyı gösterdi.

"Babam üç sene önceli sınavımdan bahsediyor?"

Kaşlarını çatıp birkaç saniye düşündü.

"Tomografilerini inceleyeceğim babanızın. Geçici bir hafıza kaybı olabilir. Travma sonrası olabilirliği yüksek sonuçlar bunlar. Sizden ricam babanız iyileşene kadar söylediklerini sanki gerçekten öyleymiş gibi uygulamanız. Çünkü beyninin kendini şaşırmasını istemeyiz."

Onu başımla onaylayıp teşekkür ettim ve içeri geri girdim. İçerde sessizlik hakimdi. Herkes babamın ağzından çıkacak iki kelime için medet umuyordu. Poyraz yanıma gelip kulağıma eğildi ve fısıltıyla konuştu.

"Ne diyor?"

"Hafıza kaybı olabilirmiş."

Kaşlarını kaldırıp şaşırdığını belli ederken babamın sesiyle pür dikkat ona döndük.

"Kızım bu oğlan kim? Selim oğlum nerede?"

'İşte şimdi bittik Ayşe.'
'Yandık iç ses.'

Selim üniversiteye hazırlanırken birlikte olduğum çocuktu. O sıralar bayağı ciddi düşündüğümüz için ailelerimizi bile tanıştırmıştık. Babam da çok severdi Selim'i. Şimdi onu sormuştu itiraz etmeyi düşünürken aklıma doktorun söyledikleri gelince bozmamaya karar verdim.

"Babacığım Selim'in bir işi çıktı o yüzden gelemedi. Bu da Selim'in abisi Poyraz. Yurt dışından yeni geldi. O yüzden tanışamamıştınız."

Poyraz'a göz ucuyla baktığımda kaşlarını olabildiğince çatmış bana bakıyordu. Babamın Selim ile ilgili daha fazla konuşmamasını umarken tekrar konuştu.

"Ben hastanedeyken seçtiniz mi yüzükleri ne zaman isteyecekler seni? Ama bak söylediğim gibi okulun bitmeden evlenmek yok sadece söz."

'Baba ne olur sus yaktın bizi.'
'İç ses ne halt edeceğiz.'
'Ben yokum. Ölü taklidi yapacağım Ayşe biraz.'

Poyraz anladığını belli edercesine kafasını aşağı yukarı sallayıp yatağa babamın yanına oturdu. Bana bakarak konuşmaya başladı.