Bu bölümü deepalleyways 'e ithaf ediyorum. Güzel yorumların için teşekkür ederim.
İlk defa bir bölüme eklediğim şarkı bu kadar bölümle uyumlu. O yüzden okurken şarkıyı açsanız daha güzel olur.
(Açılmazsa Şebnem Ferah-Yağmurlar)
İyi okumalar.
"...veda eden isim İlayda."
Başaramadım, kurtaramadım İlayda'yı. Zaten şu hayatta neyi başardım ki? O bana güvendi, geldi benimle konuştu ama ben güç benim elimde olmasına rağmen onu bu potadan çıkaramadım.
Gözlerimdeki yaşlar birer birer yanaklarımı ıslatıyordu. İlayda veda konuşmasını yaptı. Teker teker herkese sarıldı. Meşalesini aldı ve kapıdan çıkıp gitti. Ben elim kolum bağlı izledim.
...
Konseyden gelir gelmez kumsala attım kendimi. Gecenin karanlığını aydınlatan yıldızlar ve ay da yoktu bu sefer. Bulutlar kapatmıştı ve yağmur bastırmıştı şimdi. Gerçi bu iyi bir şeydi göz yaşlarım kamufle olurdu belki yağmurla. Koşmaya başladım denize doğru. O içine alırsa beni kurtulurdum belki başarısızlıklarımdan. Tutamadım kendimi ve bağırmaya başladım.
"ALLAH KAHRETSİN! ALLAH BENİ KAHRETSİN!"
Daha fazla derine gitmeden çöktüm dizlerimin üstüne. Yağmur damlaları bir bir düşüyordu denizin üstüne. Dalgalar dizlerimin altındaki kumları çekip götürüyordu. Keşke dalgalar dertlerimi de götürse. Tekrar bağırdım iyi geliyordu bağırmak.
"ÖZÜR DİLERİM İLAYDA! ÖZÜR DİLERİM EMİN! ÖZÜR DİLERİM HALA!"
Sesim bağırmaktan ve ağlamaktan yok olurken son kez bağırdım.
"ÖZÜR DİLERİM POYRAZ!"
Ağlamamı durduramaz hale geldiğimde hıçkırıklarımla yağmur damlalarının sesi karışıyordu. Kendimi sırt üstü suyun üstüne bıraktım. Su beni kaldırırken dalgaların yavaş yavaş kıyıdan beni uzaklaştırdığını hissediyordum. Umrumda değildi ama çünkü herkesin güvenini boşa çıkaran berbat bir insandım.
Yağmur sesleri ve hıçkırık seslerimin arasına başka bir ses girdi.
"AYŞE!"
Poyraz'ın sesi. Hayaldir belki...
"AYŞE!"
Gözlerimi açmadan ağlamaya devam ederken iki kolun beni kaldırdığını hissettim. Gözlerimi hala açmazken kıyıya geldiğimizde yavaşça araladım.
"Poyraz..."
Beni kuma oturttuğunda gözlerimi bile zor açıyordum çok yanıyorlardı.
"Ayşe sen kafayı mı yedin? Gece gece suyun ortasında bu havada ne yapıyorsun?"
Gülmeye başladım. Sinirlerim o kadar bozuktu ki gülmemi bile kontrol edemiyordum. Kahkahalarım tekrar şiddetli ağlamaya dönüşünce Poyraz iki eliyle yüzümü tuttu.
"Ayşe bak bana güzelim. Sakin ol!"
Gülmemi ve ağlamamı durdurup ifadesizce bakıp konuştum.
"İyiyim ben Poyraz. Rahat bırak beni."
Poyraz derin nefes aldı.
"Anlatabilirsin bana Ayşe. Hadi lütfen konuş benimle."
Gözlerimi sildim ellerimle.
"Hiçbir şeyi beceremiyorum. Hiç kimseye verdiğim sözleri tutamıyorum. Beni seven bana güvenen herkesin emeklerini boşa çıkarıyorum. Herkesi birer birer kaybediyorum. Emin'i kaybettim, İlayda'yı kaybettim. Seni, seni de kaybettim..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Değmesin Ellerimiz ~AYRAZ~
Genç Kurgu"Sevgi her şeyi çözer Ayşe." "Her şeyine güvendiğim için Poyraz diyorum."
