72.Bölüm

189 13 4
                                    

"Baba! Annemin hiç videosu var mı?"

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Baba! Annemin hiç videosu var mı?"

"Olmaz mı kızım? Benim telefonumda annenden başka hiçbir şey yok zaten. Bak burada sana alışveriş yapıyoruz... Burda da annen şarkı söylüyor..."

"Keşke şimdi yanımızda olsa değil mi?"

"Keşke babacığım. Ama annen zaten senin yanında. Elini kalbine koy ve göğe bak. Bulutlar, yıldızlar, ay ve güneş hepsi sana anneni hatırlatsın."

Poyraz korkuyla sıçradı yerinden. Başta idrak edemese de sonradan anlamıştı rüya gördüğünü. Yarım saat olmuştu kızı çıkalı ama o hala Ayşe'yi bekliyordu doğumhanenin önünde. Gelen bebek ağlama sesiyle koridorun başına çevirdi kafasını Berkay elinde bebekle geliyordu.

"Bak amcacığım baban orada!"

Poyraz ayaklanıp yavaşça kucağına aldı kızını. Minik kızının boynuna gömdü başını ve kokusunu içine çekti. Ağlamaktan artık kuruyan gözleri tekrar doldu. Berkay'a dönüp titreyen ve acı dolu bir sesle konuştu.

"Berkay ben yapamam. Ben Ayşe olmadan yapamam. Bakamam kızımıza."

"Poyraz saçmalama. Henüz hiçbir şey bilmiyoruz. Ayşe yaşıyor biliyorum ben. O yıllarca bu bebeği bekledi şimdi ne onu ne de seni bırakıp gitmez!"

"Berkay doğru söylüyor Poyraz. Toparlan artık. Kendine gel!" dedi Dora ağlamaklı sesiyle.

...

Gözümü aralamaya çalıştığımda giren ışıkla geri kapattım ve çatallaşmış sesimle konuşmaya çalıştım.

"Kızım..."

Gözlerimi tekrar açtığımda birkaç doktor girdi görüş açıma. Çok geçmeden de ameliyathane olduğunu anladım olduğum yerin.

"Ayşe Hanım beni duyuyor musunuz?" dedi doktorlardan biri.

Konuşacak gücüm yoktu gözlerimle onayladım onu.

"Tamam çok güzel." dedi gülerek.

Gücümü topladım ve tekrar konuşmaya çalıştım.

"Bebeğim..."

Elimi yavaşça kaldırıp karnıma koydum. Yoktu. Kaşlarım endişeyle çatıldı ve dolan gözlerimle korkuyla konuşmaya çalıştım.

"Nerede?!"

Tanıdık bir doktor konuşmaya başladı benimle. Filiz Hanımdı.

"Ayşe Hanım merak etmeyin. Doğumunuz gerçekleşti. Kızınız dünyaya geldi ve inanın hayatımızda gördüğümüz en güzel bebek." dedi tüm gülümsemesiyle.

Gözlerimden yaşlar akarken gülümsemeye çalıştım.

"G-görsem..." dedim kekeleyerek.

"Merak etmeyin göreceksiniz. Arkadaşlar odaya alalım annemizi."

Değmesin Ellerimiz ~AYRAZ~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin