Değmesin Ellerimiz ~AYRAZ~

48.Bölüm

Başlamadan küçük bir not: Bu bölüme şarkı koymuyorum sizi hangi şarkı mutlu ediyorsa veya hangi şarkı umut veriyorsa onu dinleyerek okuyabilirsiniz.

...

'Ayşe...'
'Efendim iç ses?'
'Ayşe yoksa biz?'
'Yoksa biz ne iç ses?'
'Yoksa biz hamile miyiz?'

Bu imkansızdı. Çünkü doktor öyle söylemişti. Banyodan midemi tutarak çıktığımda Poyraz'ın kapının önünde beni beklediğini gördüm.

"Ayşe bugün bir doktora gidelim olur mu?"

Başımla onayladım onu. Sonra aklıma gelen şeyle konuştum

"Olmaz! Bugün koçluğunu yaptığın takımın şampiyonluk maçı var."

Eliyle boşver der gibi bir hareket yaptı.

"Senden kıymetli mi güzelim? O doktora bugün gidilecek!"

"Tamam ben Sergen ve Berkay'la gideyim sen de maçına git olur mu?"

Kafasını iki yana salladı.

"Olmaz ben de geleceğim."

Sinirle kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Gitmiyorum o zaman Poyraz! Mide benim midem değil mi?"

Yüzümü yanaklarımdan tutup başımdan öptü.

"Tamam inatçı keçim tamam. Onlarla git ama beni her şeyden haberdar ediceksin!"

"Anlaştık sevgilim!"

Berkay'ın işi olduğu için gelememişti. O yüzden Sergen ve ben gelmiştik hastaneye. Tahliller için örnekleri vermiş sonuçların çıkmasını bekliyorduk.

"Ayşe sen ne aldın Poyraz'a?"

"İmzalı basketbol topu."

Sergen kahkahalarla gülerken ona sinirle baktım. Zar zor nefes alıp konuştu.

"Bu ilişkinin romantik tarafı kesin ve net Poyraz! Basketbol topu ne kızım? İlkokul çocuğu mu bu adam."

Gözlerimi kısıp konuştum.

"Siz ne tercih ettiniz hediye olarak Sergen Bey."

Boğazını temizleyip sırtını dikleştirdi.

"Zikirmatik."

Kahkahalarla söylediğine gülerken o da benimle birlikte gülüyordu.

"Şaka yapıyorum saat aldım."

Yüzümü buruşturdum.

"Çok klasik."

Biz böyle birbirimizin hediyeleriyle dalga geçerken hemşire gelip sonuçların çıktığını ve doktorun çağırdığını söyledi. Biraz gerilmiştim açıkçası.

Kapıyı çalıp gel sesiyle içeri geçtik. Gergin bir şekilde oturduk karşılıklı koltuklara. Doktor gülümseyerek elindeki kağıtlara bakıp konuştu.