Değmesin Ellerimiz ~AYRAZ~

57.Bölüm

"Ayşe teyze!"

Ömer Asaf hızla kucağıma atlarken Poyraz panikle konuştu.

"Aman paşam teyzen hamile dikkat et."

Ömer sinirle Poyraz'a baktı. Arada iyi anlaşsalar da Ömer hep kıskanıyordu Poyraz'ı.

"Sen karışma lodos!"

Bu dediğine ablamlar da biz de kahkaha atarken Ömer Asaf hiç şaka yapmış gibi değildi. Ben gülerken konuştum.

"Teyzeciğim ne lodosu Poyraz onun ismi."

Omuz silkti.

"O daha lodos. Poyraz olabilmesi için büyümesi lazım."

Poyraz yapmacık bir sinirle kucağımdan aldı Ömer'i. Koltuğa oturtup gıdıklamaya başladı.

"Nereden öğreniyorsunuz böyle şeyleri Ömer Bey?"

Ömer Asaf kahkahalarının arasından zoraki konuştu.

"Bırak beni! Pis lodos."

Ablam gülmemeye çalışıp müdahale etti.

"Oğlum çok ayıp öyle denmez."

Poyraz gülerek rahatlatıcı bir ses tonuyla cevap verdi ablama.

"Sorun yok ablacığım."

Ablam kafasını olumlu anlamda sallayıp yanıma doğru geldi. Yatağın ucuna oturup elimi tuttu.

"Nasılsın canım?"

"İyiyim ablam. Sizi gördüm daha iyi oldum. Enişte sen de hoş geldin bu arada. Annemler nasıl?"

"İyiler canım. Seni merak ediyorlar ama babamın kontrolleri olduğu için gelemediler bir türlü."

Aklıma gelen şeyle söyleyip söylememek arasında gidip geliyordum.

'Söyleyelim Ayşe.'

İç sesimi dinleyip derin bir nefes aldım.

"Abla Anıl ile görüştüm ben."

Ablam birden kaşlarını çattı. Eniştem de öyle. Poyraz konunun ciddileştiğini anlayınca Ömer'i alıp kafeye gitmişti. Ablam titreyen bir sesle konuştu.

"Nasıl yani?"

Gözlerimin dolmaması için yukarı bakarken zorla devam ettim.

"Çok değişmiş desem yalan olur. Gözlerinde hâlâ o eski Anıl var."

Ablam gözlerindeki yaşları silip bana baktı.

"Ayşe ben çok özledim onu. Çağır buraya gelsin lütfen."

Ablamın dediklerini duyar duymaz şaşkınlıktan ağdım aralanmıştı.

"Abla emin misin?"

"Çok eminim."

Telefonumu çıkarıp ne ara kaydettiğimi hatırlamadığım Anıl Yüksel yazan numarasına tıkladım. Yalnızca iki kere çaldıktan sonra açıldı telefon.

"Fıstığım?"

Sesindeki telaş bana garip şeyler hissettirirken kendimi toplayıp konuştum.

"Anıl hastaneye gelir misin?"

"Tamam hemen geliyorum! Yakınım zaten."

Telefonu bir şey demeden kapatırken ablama tamam dercesine göz kırptım. Kapıdan koşa koşa Ömer Asaf girerken arkasından da hızlı adımlarla Poyraz gelmişti.