Draco Malfoy ve Asil Cadı

🪄 18. Bölüm 🪄

Yorumlarınızı ve oylarınızı kullanarak hikayeme destek olursanız çooook mutlu olurum 💫

Hikaye sonundaki sorularımı yanıtsız bırakmayın lütfen. Hikaye'nin gidişhaltı  ile ilgili sorular soracağım ve karar vereceğiz💫

İyi okumalar💫

——————————————————————

"Draco bu kişi ben miyim?"

İçimdeki umut kıpırtıları hadlerini aşarak daha fazla oluştular ve her biri kalbime doğru hücum etmeye başladılar. Draco'nun vereceği cevap benim için çok önemliydi. Onun ağzından da duymak istiyordum o kişinin ben olup olmadığımı.

Ona bakmayı sürdürürken o da aynı şekilde bana bakmayı sürdürüyordu ve en sonunda pes eder gibi kafasını çevirdi. Bana bakmadan konuştu.

"Az önce de dediğim gibi bağlarımızın kopmasını istemiyorum Elena. Sen benim için bir umutsun. Bu soluk hayatımda herşey aynı iken senin karşıma çıkışınla hayatımın ritmi değişti. Soluk olan anılarım seninle birlikte renklendi. Hayatıma anlam katmaya başladın Elena." dedikleri ile gözlerimden bir damla yaş daha aktı ama bu mutluluktandı. Çok istediğimiz şeye ulaşmanın verdiği mutluluktu...

Konuşmak için söze başlamıştım ki beni durdurdu.

"Biliyorum biliyorum sevdiğin birisi var. Ben sadece bu duyguları içimde daha fazla tutamadım." dedi. Onu sevmediğimi düşünüyordu. Bakışlarından mahrum kalmak istemiyordum. Elimle çenesinden nazikçe tutup kendime çevirdim. Yüzüne biraz daha yaklaştım ve gözlerine bakarak konuşmaya başladım.

"Sevdiğim kişi sendin Draco. Senin o gözlerinin etkisinden çıkıp başkasına bakıp sevmem mümkün değil."  deyip ona daha da yaklaştım. O ise duyduklarının gerçekliğini çözmeye çalışıyordu. Ona yardımcı olmalıydım.

"İstersen tam da şuan seni öpebilirim."

Dediğim şey ile gözleri önce benim gözlerime daha sonra da dudaklarıma kaydı. Bu halini görünce gülümseyip kısa süreli bir öpücük bırakmıştım kıvrımlı dudaklarına.

Şuan ne kadar rahat görünsem de içimdeki duygu resmen heyecanlı bir telaştı. Yaptığım şey ile geri çekilip örtüyü kafama kadar çektim. Bu kadarını yapabileceğimi bilmiyordum ve çok utanmıştım.

Kafamdaki çarşaf yavaşça açılınca masum bir şekilde karşımda sırıtarak bana bakan Draco'ya baktım.

"Tamam utanma gel, gel ki özlemimi gidereyim." dedi. Şuan resmen sevgili olmuştuk ve o tüm bu zamanların hasretini gidermek için bana sımsıkı bir şekilde sarılıyordu. Onun o güzel vanilya ve deri kokusunu daha da çok içime çektim. Her zaman hayalini kurduğum şeyi yapmak istiyordum.

Draco ile yeni bir sabaha uyanmak.

Bunu daha ilk günden isteyemeyeceğimi bildiğim için sarılmanın huzuru ile gözlerimi kapadım. Draco ensemdeki saçlarla oynadıkça ben daha çok mayışıyordum. Onun yanında uyuyakalacaktım ama buna engel olamıyordum ve uyku beni çoktan kabul etmişti.

.

.

.

Gözlerimi açtığım zaman oda karanlıktı ve hala hastane kanadında kalıyordum. Boğazım kurumuştu hemen yanımda duran komodindeki bardağa suyu dökmek için yerimde dikleştim. Tek elle birşeyler yapmak yorucu olsa da başka çarem yoktu. Suyu tek dikişte bitirip arkama yaslandım.

Draco'nun kollarında uykuya dalmıştım. İnsan biraz daha ayık kalır da anın tadını çıkarırdı. Aptal kafam.

Uykum yoktu ve ben yatağımdan kalkamazdım. Yasak saatte hasta da olsam gezmemiz yasaktı çünkü. Üstüme baktığım zaman pijamalarımın olduğunu gördüm, sanırım Pansy bu görevi üstlenmişti. Canım dostum.