ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ

အခန်း (၆၉) တပည့်ဆိုးက ပြဿနာထပ်တက်ပြန်ပြီ

အခန်း (၆၉) တပည့်ဆိုးက ပြဿနာထပ်တက်ပြန်ပြီ

ယင်းက လုကျိုး၏ တွေးထင်မှုအတွင်းတွင် ရှိသည်။

ကျန်းအိုက်ကျန့်က အားလုံး၏ရှေ့ ၌ သူ၏ဓားရှည်နှင့်အတူ ပေါ်လာပြီး မျက်နှာထက်တွင် အပြုံးတစ်ပွင့်ရှိနေ၏။

ဗြဟ္မာ့သားချော့တေး၏ သက်ရောက်သည့် ဧရိယာထဲမှ ကျန်းအိုက်ကျန့်လွတ်မြောက်လာပုံကို လုကျိုး အံ့ဩနေမိသည်။ ထို့အပြင် ဤနေရာကို ကျန်းအိုက်ကျန့် ရှာတွေ့ပုံလည်း သူသိချင်နေ၏။ ကျန်းအိုက်ကျန့်က စိတ်ပျက်စရာကောင်းလောက်အောင် ဇွဲရှိသူ ဖြစ်သော်ငြား စိတ်ဝင်စားဖွယ် ကောင်းလှပေ၏။ ကျန်းအိုက်ကျန့်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံရန်ထက် ပိုသည့်အရာများ ရှိမှာသေချာသည်။

ကျန်းအိုက်ကျန့်သည် စစ်သူကြီးကျောက်ရှောကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် သူ့ကို ယဉ်ကျေးစွာ နှုတ်ဆက်လိုက်တော့သည်။

“စစ်သူကြီးကျောက် နှုတ်ဆက်ပါတယ်”

ကျောက်ရှောက တုံ့ပြန်သည့်အနေဖြင့် ခေါင်းညိတ်ရုံသာ ငြိမ့်သည်။ သူသည် စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုကြောင့် ဒေါသထွက်နေဆဲဖြစ်ပြီး သူစိမ်းများကို ဖော်ရွေလိုစိတ်မရှိပေ။

ကျန်းအိုက်ကျန့်၏ အမူအရာက လေးနက်တည်ကြည်သွားကာ လုကျိုးနားချဉ်းကပ်လိုက်တော့၏။

“အိုက်ကျန့်က ဆရာ့ကို အရိုအသေပေးပါတယ်”

ရှောင်ယွမ်အာက သူ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်တော့သည်။

“အရှက်မဲ့လိုက်တာ”

ကျန်းအိုက်ကျန့်က ရယ်မောပြီးနောက်ပြောလိုက်သည်။ “အရှက်မမဲ့ရင် အသက်ရှင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ရုတ်တရက် ကျောက်ရှောက ကျန်းအိုက်ကျန့်ကို လှမ်းဖမ်းရန် တစ်ချက်လှုပ်ရှားလိုက်တော့သည်။ သူ၏လက်ကို မတင်းကြပ်ရသေးခင် ကျန်းအိုက်ကျန့်က သူ့လက်ကို ရှောင်ပြီးသားဖြစ်၏။ ကျန်းအိုက်ကျန့်က ပြောလိုက်၏။ “စစ်သူကြီးကျောက် ကျုပ်ကို ဒီလိုဖမ်းဖို့ကြိုးစားတာ ခင်ဗျားအတွက် မသင့်တော်ဘူးနော်”