အခန်း (၁၉၅) ဆယ့်ခြောက်နှစ်တွင်

1.6K 196 0
                                    

အခန်း (၁၉၅) ဆယ့်ခြောက်နှစ်တွင်

ဤသုံးရက်အတွင်း ရှောင်ယွမ်အာက အထွတ်အထိပ်ကျောက်စိမ်းကျင့်စဉ်ကို ကူးပြီးသွားသည်။ သူမသည် တနေ့ခင်းလုံး၎င်းကို ကူးရေးနေ၏။ ကျောများနာနေပြီး လက်များထုန်ကျဉ်နေပြီး ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ပြန်လည်သုံးသပ်ရေးဂူ၌ နေရန်အပြစ်ပေးခံထားရသည်။ ကံကောင်းသည်မှာ သူမက လိမ္မာပြီး အပြစ်ဒဏ်များအားလုံးကို ပြီးစီးအောင်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ကျန်သည့်သူများက သူ့ကို ကူညီ၍မရပေ။ သူမသည် ရှစ်ကျဲကျောင်းယွဲ့သာလျှင် ဘေးကနေ နှစ်သိမ့်ပေးရန် စကားအချို့လာပြောသည့် တစ်ဦးတည်းသောသူဖြစ်သည်။

“ရှစ်ကျဲ ရှစ်စွင်းက ညီမကို တကယ်ဒေါသထွက်နေတာလား”

ရှောင်ယွမ်အာသည် အထွတ်အထိပ်သန့်စင်ကျောက်စိမ်းကျင့်စဉ်၏ ကူးရေးခြင်း တစ်ရာမြောက်ကို အပြီးသတ်ပြီးနောက်မေးလိုက်၏။

“ရှစ်စွင်းက နင်ကောင်းဖို့အတွက်လုပ်ပေးတာ။ ဒါမှ နောင်ကျတူညီတဲ့အမှားမျိုးထပ်မလုပ်မိမှာ”

ရှောင်ယွမ်အာက ခေါင်းညိတ်ပြီးရေရွတ်ပြောလိုက်၏။ “အခုကစပြီး နိဗာနခါးစည်းနဲ့ ညီမဘယ်လို လေ့ကျင့်ရတော့မှာလဲ”

“နင် လေ့ကျင့်လို့ရသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုထိန်းချုပ်ရမလဲဆိုတာ သိသင့်တယ်။ ကျိုးကျစ်ဖုန်းနဲ့ ဖန်ကျုံးတို့က အရိုက်ခံရရင် ငါ့အတွက် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ နင်ရဲ့ရှစ်ရှိုးတွေကိုတောင် တိုက်ခိုက်ရဲတယ်ဆိုတော့ ရှစ်စွင်းဒေါသထွက်တာ အံ့ဩစရာမရှိဘူးပဲ”

“ရှစ်ကျဲပြောတာမှန်တယ်။ ဒါကြောင့် ညီမနောက်တစ်ကြိမ်ကျ လျှော့သင့်တယ်"

“…”

ရှောင်ယွမ်အာသည် အထွတ်အထိပ်သန့်စင်ကျောက်စိမ်းကျင့်စဉ်ကို ဘေးသို့ချထားပြီးနောက် ကျောင်းယွဲ့ကပြောလိုက်သည်။ “လာ”

“အင်း ခဏနေဦး ရှစ်ကျဲ။ အခုညီမရဲ့နိဗာနခါးစည်းက အတော်လေးကောင်းလာပြီ”

“…” ကျောင်းယွဲ့သည် ထသွားရန်အတွက် သူမကို အမူအရာပြလိုက်သည်။

ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ