ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ

အခန်း (၁၁၆) လျို့ဟယ် တာအိုစည်းတံဆိပ်

အခန်း (၁၁၆) လျို့ဟယ် တာအိုစည်းတံဆိပ်

“မျှော်နန်းသခင် ကျေးဇူးပြုပြီး ပြောပြပေးပါ” ဟွားဝူတောက်က ရိုရိုကျိုးကျိုး ပြောလိုက်သည်။

လူလတ်အရွယ် အမျိုးသားက ထိုအရာကို မြင်ပြီး နာကျင်မိ၏။ သူ့ဆရာက တစ်ဖက်လူကို တိုက်ခိုက်နိုင်ဖို့အတွက် ဦးညွတ်ကာ ဒူးထောက်နေရလေသည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်များစွာက ဟွားဝူတောက်သည် ယွင်ဂိုဏ်း၌ အာဏာရှိကာ လူများစွာ၏ လေးစားမှုကို ရရှိထားသူ ဖြစ်ပေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ဆရာက မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်း၌ အရှက်ခွဲခံနေရလေသည်။ တပည့်တစ်ယောက်အနေနှင့် သူက ကူကယ်ရာမဲ့နေမိ၏။ သည်လိုအခြေအနေမျိုးကို ချေဖျက်ဖို့ အဆင့်မြင့် ကျင့်ကြံသူများစွာကို မည်သို့ရင်ဆိုင်နိုင်မည်နည်း။ ထိုအခိုက်အတန့် သူက ခေါင်းသာ ငုံ့ထားနိုင်သည်။

လုကျိုးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ထလာ၏။ သူက လက်တစ်ဖက်နောက်ပစ်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မုတ်ဆိတ်မွေးအသာသပ်လျက် 

“အရင်ဦးဆုံး မင်းက ငါနဲ့ တိုက်ဖို့ အခွင့်အရေး မရှိဘူး။ မင်ရှစ်ရင်နဲ့ တွမ့်မူရှန်းက ငါ့အစား တိုက်ပေးလိမ့်မယ်။ မင်း သူတို့တိုက်ခိုက်မှုကို တားဆီးနိုင်မလား ကြိုးစားကြည့်နိုင်တယ်။ ဒုတိယအချက် ငါ့အချိန်က အဖိုးတန်တယ်။ တကယ်လို့ မင်း ရှုံးသွားရင် ငါ့တောင်းဆိုချက်တစ်ခုကို လိုက်လျောပေးရမယ်”

လူလတ်အရွယ် အမျိုးသား၏ မျက်နှာက နီရဲလာကာ ဒေါသပေါက်ထွက်လာတော့မလို ဖြစ်နေသည်။

လုကျိုး၏ အသံက ထပ်မံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ မင်း ငြင်းလို့ရတယ်”

“ ခင်ဗျား …” လူရွယ်က အံကြိတ်ကာ ဒေါသတကြီး ဖြစ်လာသည်။ သူက လူလတ်အရွယ် ဖြစ်နေသော်လည်း

“လူငယ်တွေက အကြောက်တရား မရှိဘူး” ဆိုသည့် စကားပုံအတိုင်း ဖြစ်နေသည်။

ဘန်း

ဟွားဝူတောက်က လူရွယ်ကိုအား တစ်ချက်ကန်လိုက်သည့်အခါ ဒူးထောက်လျက် ကျသွားလေသည်။ သူက ဆူပူလိုက်၏။

“ ငါ မင်းကို ဒီခေါ်လာတာက မင်းအမြင်ကျယ်သွားအောင်လို့ … အခု မင်းကို ကြည့်လိုက်စမ်း။ မင်းက ငါ့ကိစ္စမှာ ဝင်ရှုပ်ဖို့ လုပ်နေတာလား”