ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ

အခန်း (၁၉၆) အန်းယန်ဆီ တစ်ခေါက်ပြန်လာခြင်း၊ မြို့အတူတူ၊ ဖြစ်သော်ငြား ကွဲပြားနေသော

အခန်း (၁၉၆) အန်းယန်ဆီ တစ်ခေါက်ပြန်လာခြင်း၊ မြို့အတူတူ၊ ဖြစ်သော်ငြား ကွဲပြားနေသော လူများ

မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းက အင်အားမဲ့နေဆဲ ဖြစ်၏။ ပြောရလျှင် ဂုဏ်သတင်းကြီးခဲ့သော ရွှေရောင်နေ့ရက်များနှင့် အလှမ်းကွာနေသေးသည်။

အသစ်ရောက်လာသူဖြစ်သည့် ပွင့်ချပ်ရှစ်လွှာအဆင့် ပိုင်ရှင် ဖန်းရှုဝမ်ပင် မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်း အားအကောင်းဆုံး ဖြစ်ခဲ့စဉ်အခါနှင့် မယှဉ်နိုင်ပေ။ မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းကို မကြောက်ရွံ့သည့်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိခဲ့ချေ။

အကြီးဆုံး တပည့် ယွီကျန့်ဟိုင်က သူ့ဘာသာ ငရဲဂိုဏ်းကို တည်ထောင်ကာ အကြီးမားဆုံး ဂိုဏ်းအဖြစ် ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ သူ့အင်အားက ပြိုင်ဘက်ကင်းလှသည်။

ဒုတိယမြောက် တပည့် ယွီရှန်းရုန်က တစ်ခါမှ မရှုံးနိမ့်ဖူးပေ။

ဒီနှစ်ယောက်သာရှိနေသေးလျှင် ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်ကို အဆင့်မြင့် ကျင့်ကြံသူဆယ်ယောက် ဝိုင်းတိုက်သည့် ကိစ္စမျိုးက ဖြစ်လာမည် မဟုတ်ပေ။

တစ်ယောက်ယောက်က မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းကို စောင့်ကြပ်ပေးလိမ့်မည်။

ထိုအကြောင်းအရင်းကြောင့် လုကျိုးက ရှောင်ယွမ်အာ၊ မင်ရှစ်ရင်နှင့် တွမ့်မူရှန်းကို အန်းယန်ဆီ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ကျူးဟုန်ကုန်းနှင့် ကျောင်းယွဲ့တို့က အားနည်းတာကြောင့် မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်း၌ နေခဲ့သည်က ပိုသင့်တော်ပေသည်။

ရှောင်ယွမ်အာက အပြစ်ကြီးကြီး ပေးခံထားရသောကြောင့် သူမက နတ်ခြင်္သေ့ရှေ့ ထိုင်ချင်တယ်လို့ ပြောပြီး နားပူနားဆာ မလုပ်တော့ပေ။

နတ်ခြင်္သေ့၏ အရှိန်အဝါက မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်း ကောင်းကင်ယံအထက် ပေါ်ထွက်လာသည့်အခါ ကျူးဟုန်ကုန်းက မျက်လုံးအပြူးသားဖြင့်   “ ရှစ်စွင်းက …  ဘယ်တုန်းက ဒီစီးတော်သားရဲကို ရသွားတာလဲ ”

ကျိုးကျစ်ဖုန်းက တအံ့တဩ အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ 

“သာမန်စီးတော်သားရဲတွေကို နယ်မြေခြား ပိုင်နက်ထဲ ဒါမှမဟုတ် တောထဲမှာပဲ ဖမ်းလို့ရတယ်။ ဒီလိုမျိုး စွမ်းရည်ကောင်းကောင်းနဲ့ စီးတော်သားရဲ ရဖို့ကတော့ ကံစပ်မှပဲ ဖြစ်မှာ … ”