ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ

အခန်း (၁၆၇) ဒီလိုကံကြမ္မာမျိုး

အခန်း (၁၆၇) ဒီလိုကံကြမ္မာမျိုး

လက်ထောက်လေးဦးနှင့် လီကျင်းယီက ဝေ့ကျိုးယန်ဆီပြန်သွားလေသည်။ ရေအိုင်က ကျယ်လွန်း ၏။ သူတို့ကအချိန်အတော်ကြာပြေးသည်ဟု တွေးမိသည့်အချိန်တွင် နောက်ဆုံး၌ ကိုးပါး ဖြတ်တောက်ခြင်းလက်ဟန်ကြောင့် ရှင်းလင်းခံလိုက်ရသော လမ်းကြောင်းရှည်ကြီးဆီရောက်သွား တော့သည်။

မဟာစစ်သူကြီးဝေ့ကျိုးယန်အတွက် အခြေအနေမကောင်းမှန်းသူတို့ သိနေသည်။ သို့သော်ငြား လမ်းကြောင်းထဲသို့ အဆင်အခြင်မဲ့စွာ တိုးဝင်သွားခြင်းမရှိပေ။ သူတို့က သိပ်သည်းသည့် တောအုပ်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်နှင့် အရှိန်ကို လျှော့လိုက်သည်။ လူဆိုးကြီးများက တိမ်ခွင်းရထားလုံးထဲမှ ခုန်ထွက်လာပြီး သူတို့အားလုံးကို တစ်ချက်တည်းရှင်းထုတ်လိုက်မှာကို သူတို့ စိုးရိမ်နေကြသည်။ မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းက အားကောင်းလွန်းရာ အကြောက်တရားကြောင့် မလှုပ်မယှက် နိုင်လုနီးပါးဖြစ်နေသည်။ ပွင့်ချပ်ခြောက်လွှာ၊ ခုနစ်လွှာ၊ ရှစ်လွှာ မည်သည့်ကျင့်ကြံသူမဆို သူတို့လက်ဖျောက်တီးရုံနှင့် ဖျက်ဆီးနိုင်စွမ်းရှိသည်။

လီကျင်းယီက မျက်မှောင်ကျုံ့လျက် ရှေ့ကိုကြည့်လိုက်တော့သည်။ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ချောင်းတင်လျက် လူတိုင်းကို တိုးတိုးနေခိုင်းလိုက်သည်။ နားကမူ လှုပ်ရှားလေ၏။ သူတို့ရှေ့ လမ်းကြောင်းပေါ်ရှိ လှုပ်ရှားမှုအချို့ကို ဖမ်းနေပုံရသည်။ နက်ရှိုင်းသော တောအုပ်အတွင်းမှ လှုပ်ရှားသံများပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ သူမနှလုံးခုန်နှုန်းက မြန်လာ၏။ သူမသည် နှလုံးခုန်နှုန်းကို ကြားလိုက်ရသည်။ ယင်းက ဝေ့ကျိုးယန်အသက်ရှင်လျက်ရှိနေသေးတာဖြစ်နိုင်သည်။

လီကျင်းယီနောက်ကွယ်ရှိ လက်ထောက်လေးဦးက သူမကို ယုံကြည်တာသိသာသည်။ သူမ သူတို့ကိုပြောသမျှအရာအားလုံးကို ဆောင်ရွက်မှာပဲဖြစ်၏။

တောအုပ်ထဲသူတို့ဝင်သွားသည်နှင့် ပိုမှောင်လာတော့သည်။ ယခုအချိန်တွင် မှောင်မဲလွန်း သောကြောင့် ဘာဆိုဘာမှ မမြင်နိုင်လုနီးပါးဖြစ်နေသည်။ သစ်ပင်များမှ သစ်ရွက်များကလည်း ထူပိန်းလွန်းနေရာ အလင်းရောင်အများစုကို ပိတ်ဆို့ထားသည်။