အခန်း (၁၄၇) လျစ်လျူရှုထားသောရတနာ

1.4K 216 0
                                    

အခန်း (၁၄၇) လျစ်လျူရှုထားသောရတနာ

“တစ်ယောက်ယောက်က ငါတို့ကို ရန်စနေတာလား” မင်ရှစ်ရင်က ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။

“ဒီအကြောင်းကို မင်း ဘယ်လိုသိတာလဲ”

ထန်းကျီမြို့သည် မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းနားတွင် တည်ရှိသော်ငြား နှစ်နေရာကြား၌ အတော်လှမ်းနေသေး၏။

မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းမှ လူများသည် အကြောင်းအရင်းမရှိဘဲ ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်မှ ထွက်ခွာခြင်း မပြုကြချေ။ သူတို့၏ ရှစ်စွင်းက အပြင်လောကအကြောင်း သတင်းလိုချင်သည့်အချိန်၌ ထန်းကျီမြို့၏ နားနေစခန်းဆီသို့ ရှောင်ယွမ်အာကို ပို့လေ့ရှိသည်။ ရှောင်ယွမ်အာက နောက်ပိုင်းတွင် မထွက်ဖြစ်တော့ပေ။ ကျောင်းယွဲ့သည်လည်း ဒဏ်ရာကို ကုသနေပြီး နောက်ပိုင်း၌ သူမ၏ကျင့်စဉ်ကို ပြန်လည်တည်ဆောက်နေသောကြောင့် ကျောင်းယွဲ့ကို ထည့်တွက်ရန်မလိုချေ။

“ညီမကို တစ်ယောက်ယောက်က သတင်းပေးတာ”

“ဘယ်သူလဲ”

“သေမျိုးတစ်ယောက်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကို တစ်ယောက်ယောက်က လွှတ်လိုက်တာလို့ထင်တယ်။ ဒီအရေးကိစ္စကို အသွင်ယူစစ်ဆေးဖို့အတွက် ထန်းကျီမြို့ဆီ တပည့်မလေးတွေကို စေလွှတ်ခဲ့တယ်။ ထန်းကျီမြို့မှာ တစ်ခုခုလွဲချော်နေပြီဆိုတာကို သူတို့ အတည်ပြုပေးလိုက်တာ”

ကျောင်းယွဲ့က မပြောခင် ရပ်တန့်လိုက်လေ၏။

“ထန်းကျီမြို့နားမှာ စစ်သားသုံးထောင် စခန်းချ နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာကိုမှ စိုးရိမ်စရာမလိုဘူး။ အဲ့ဒါထက် ထန်းကျီမြို့နားတစ်ဝိုက်မှာ ဝတ်ရုံနီကျင့်ကြံသူ သုံးဆယ်ကျော်ရှိနေတာပဲ”

မင်ရှစ်ရင်က အနည်းငယ်ဆွံ့အသွားလေ၏။

“ငါသာ ပိုကောင်းကောင်းမသိထားရင် မင်း ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ ဝိညာဉ်တွေနဲ့ နာနာဘာဝတွေအကြောင်းပြောတာလို့ ငါ ထင်မိမှာ”

“အမ်း စစ်ရှစ်ရှိး ဒါက အဓိကအချက်မဟုတ်ဘူးလေ”

“ဆက်ပြော”

“အဲဒီ ဝတ်ရုံနီကျင့်ကြံသူအဖွဲ့က နတ်ဆရာဆယ်ပါးရဲ့ မျိုးဆက်လို့ ညီမ သံသယဖြစ်မိတယ်။ သူတို့ထဲက နှစ်ယောက်က ဟိုတစ်ရက်ကပဲ ဒီကိုလာသွားတာလေ” ကျောင်းယွဲ့က ပြော၏။

ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲOnde histórias criam vida. Descubra agora