ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ

အခန်း (၄၇) ရာရာစစ

အခန်း (၄၇) ရာရာစစ

လုကျိုးက ကောင်းကင် ကျမ်းစာ၏ စာမျက်နှာကို ဖွင့်လိုက်သည်။ သူ ဖတ်ခဲ့သည့် စကားများကို ဖျတ်ခနဲ ကြည့်လိုက်၏။ အရေအတွက် တိုးလာခြင်း မရှိ သူမဖတ်နိုင်သည့် စာများကလည်း မလျော့သွားပေ။ စာလိပ်၏ အရှေ့ပိုင်းတွင် ရှိသော အကြောင်းအရာများကို ထပ်ခါ ထပ်ခါ ဖတ်ပြီး သူတို့ထဲတွင် ပါဝင်သည့် အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည် သဘောပေါက်ပြီးနောက် နောက်ပိုင်းတွင် သူ့အတွက် တဖြည်းဖြည်းချင်းဆီ ပေါ်လာလိမ့်မည်ဟု တွေးခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ သူသည် အားလုံးကို အပြည့်အဝ နားမလည်သည့် အချိန်၌ နောက်ဆုံး အခေါက်က စကားလုံး အချို့ တိုးလာရခြင်းအကြောင်းကို သူ အံ့ဩနေမိသည်။

ကောင်းကင် ကျမ်းစာသည် နားလည် သဘောပေါက်နိုင်စွမ်း ရှိသော်လည်း အတော်လေး ခက်ခဲကြောင်း ပြသနေတာ ဖြစ်သည်။

အခန်းထဲရှိ အလင်းက မှိန်ဖြဖြ ရှိနေသေးသည်။ သို့သော် လုကျိုးက စာဖတ်ခြင်းထဲသာ နှစ်မြှုပ်ထားပြီး ကောင်းကင်ကျမ်းစာကို နားလည်သဘောပေါက်အောင် ဆင်ခြင်နေသည်။ အချိန်က တတိတိ ကုန်ဆုံးသွားပြီး အချိန် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအတွင်း မှော်ဆန်သည့် မြင်ကွင်းကာ ထပ်မံ့ ပေါ်ပေါက်လာ၏။ အလင်းဖျော့ဖျော့လေးများက မှိန်ဖြဖြ အလင်းရင်းမြစ် တစ်ဝိုက်၌ တစ်ဖျတ်ဖျတ် ပေါ်လာတာကို မြင်တွေ့ရသည်။ သို့သော် လုကျိုးက ယင်းကို သတိ မပြုမိပေ။ သူက တင်ပျဉ်ခွေ ချိတ်ထိုင်ပြီးနောက် ဆက်လက် ဖက်ရှုနေ၏။ မကြာမီတွင် သုံးရက်သာ ကုန်ဆုံးသွားတော့သည်။

ရွှေနန်းဥယျာဉ်တောင်တွင် ကျိုးကျစ်ဖုန်းက ဓားသိုင်းကို ကျင့်ကြံနေစဉ် တွမ့်မူရှန်းက တသီးတခြားနေပြီး ဒဏ်ရာများကို ကုသနေ၏။ မင်ရှေ့ရင်ကမူ အဆင်ချိူးဖြတ်တက်ခြင်း၏ အရေးပါသည့် အခြေအနေတွင် ရှိနေသည်။ ရှောင်ယွမ်အာ တစ်ယောက်တည်း ဘာမှ လုပ်စရာမရှိ ဖြစ်နေသည်။ သူမက ပျင်းရိနေသော်ငြား တောင်ထဲမှ မထွက်သွားနိုင်ပေ။

ကံကောင်းသည်မှာ တောင်ကို အကာအရံက ကာကွယ်ပေးထား၏။ ထို့ကြောင့် သူမသည် ရန်သူများ ကျူးကျော်လာမှာကို စိုးရိမ်ပူပန်စရာ မလို စောင့်ကြပ်စရာ မလိုပေ။ စတုတ္ထမြောက်နေ့တွင် သူမ ခြံဝန်းထဲ ထပ်ရောက်လာသည့် အချိန်၌ သစ်သားများ အစုလိုက် အပြုံလိုက် ရှိနေသည့် နေရာတွင် လှုပ်ရှားမှုများ ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ အက်ကွဲသံ တစ်သံ ကြားလိုက်ရသည်ဟု တွေးမိလိုက်ချေသည်။ ခြံဝန်းထဲသို့ လျှပ်ပြက်သည့်အရှိန်ဖြင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဝင်သွားပြီးနောက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဖျတ်ခနဲ ကြည့်လိုက်သည်။