အခန်း (၁၈၉) နတ်ဝိညာဉ်ဝဋ်ကြွေးချေနယ်ပယ်
မင်ရှစ်ရင်က လက်ပိုက်ထားလျက်ပြောလိုက်သည်။
“လောင်ပါ့ မင်းက ရှစ်စွင်းကို စော်ကားပြောရဲလောက်တဲ့အထိတကယ်ရှိနေတာပဲ”
ကျူးဟုန်ကုန်းက တုန်ယင်သွားကာပြောလိုက်၏။
“စစ်ရှစ်ရှိုး ကျွန်တော်မပြောရဲပါဘူး။ ရှစ်စွင်းက အထွတ်အထိပ်ကာလမှာရှိပါသေးတယ်။ သူအိုပြီ ဆိုပေမဲ့ ဖျတ်လတ်မှုပြည့်နေသေးတာ”
ထိုစဉ် ဟွားဝူတောက်၊ ကျိုးကျစ်ဖုန်းနှင့်ဖန်ကျုံး တို့က လက်သီးကို ဆုပ်လျက် အရိုအသေပေးလိုက်သည်။
“မျှော်နန်းသခင်”
မင်ရှစ်ရင်၊ တွမ့်မူရှန်းနှင့် ကျူးဟုန်ကုန်းတို့ကလည်းအမြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ သူတို့ဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာနေသော လုကျိုးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျောင်းယွဲ့က သူတို့နောက်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်းကပ်ပါလာ၏။
ဝင်းထဲဝင်ပြီးနောက် လုကျိုးက လူတိုင်း ဤနေရာသို့ ရောက်နေကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ သူက မေးလိုက်၏။
“အခြေအနေကဘာလဲ”
“ရှစ်မေ့ ထျန်းရှင်း အထဲဝင်သွားပါပြီ။ သူ့အပြာရောင်လှိုင်းကျင့်စဉ်က စိတ်ရဲ့အာနိသင်ကို လျှော့ချပေးနိုင်ပါတယ်။ ရှစ်မေ့ကူညီပေးတော့ ပြဿနာကြီးကြီးမားမားရှိတော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး” မင်ရှစ်ရင်က ပြောလိုက်၏။
လုကျိုးက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ဤနေရာတွင်စုဝေးနေသောလူအားလုံးကို ကြည့်လိုက်သည်။ အဆုံးတွင် သူ၏အကြည့်က ကျူးဟုန်ကုန်းဆီ ရောက်သွားကာမေးလိုက်တော့၏။
“လောင်ပါ့ မင်းဘာကြောင့် ဒီလောက်ကြောက်နေတဲ့ပုံပေါ်နေတာလဲ” သူသည် ကျူးဟုန်ကုန်း၏ ဒူးများတုန်နေတာကို မြင်လိုက်ရ၏။
ကျူးဟုန်ကုန်းသည် မျက်နှာထက်မှချွေးများကိုသုတ်ပြီးပြောလိုက်တော့သည်။
“မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန် ကျွန်တော်က ရှောင်ရှစ်မေ့အတွက်စိုးရိမ်မိရုံပါပဲ။" စိတ်ထဲတွင်မူ သူက ငိုကြွေးနေသည်။ သူက ငါတော့သေပြီပဲ။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေ အကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ
Fantasyအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
