အခန်း (၁၆၀၃) : အချစ်နာကျတဲ့သူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတာပဲ
“ သူက သမုဒ္ဒရာမျိုးနွယ်စု အကြီးအကဲတွေဆီကနေ ရှေးကျတဲ့ လျှို့ဝှက်လမ်းညွှန်ချက်တွေကို ရရှိလာခဲ့တာ။ အဆိပ်ရှိတဲ့ ကမာကောင်ကနေ ဖြစ်လာတဲ့ အဆိပ်ဟာ ကုသလို့ မရဘူးတဲ့။ တစ်ခြားတစ်ယောက်ရဲ့အသက်နဲ့တော့ လဲလှယ်ပေးလို့ ရတယ်တဲ့”
ဖေးလွေ့က အဆိပ်ထု၏ အလယ်မှာမြောနေသော ပုလဲနက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြကာ ပြောပြလိုက်သည်
“ အဲတာက အဆိပ်ရှိတဲ့ ကမာကောင်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတာ။ အမျိုးသမီးကို ကယ်ချင်ရင် တစ်ခုထဲသော နည်းလမ်းက အဆိပ်ရှိတဲ့ ကမာကောင်ဘုရင်ကို စားပြီး သူမကို နမ်းရမယ်တဲ့။ နှုတ်ခမ်းချင်း ထိစပ်နေတာမလို့ သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက ပုလဲကို သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲရောက်အောင် စုပ်ယူရမှာ”
ဂူမန်မန်က ဘာမှမပြောပဲ မျက်မှောင်သာ ကြုတ်ထားလိုက်သည်။ သားရဲကမ္ဘာက အမျိုးသားတွေအကုန်လုံးက သူတို့ သဘောကျတဲ့သူတွေအတွက် သေရမှာကို မကြောက်ကြပေ။
အချစ်အတွက်ဆိုလျှင် စုံလုံးကန်းကြပြီး အသက်ကိုပင် မနှမြောကြပေ။
ရေသူထီး ဒီနည်းလမ်းကို ရှာတွေ့တော့ သူသေမှာကိုတောင် စိတ်မပူပဲ သူမကို ကယ်နိုင်ပြီဆိုပြီးတော့ ပျော်ရွှင်နေမည်ဆိုတာကို ဂူမန်မန် စဉ်းစားကြည့်လို့ရသည်။
“ ရေသူထီးက ကမာကောင်ဘုရင်ကို တစ်ကောင်လုံး မျိုချလိုက်ပြီးတော့ အဆိပ်တွေ သူ့နှလုံးသားဆီထိ မရောက်ခင် ကမ်းစပ်ရှိတဲ့ နေရာကို အမြန်ကူးခတ်လာတယ်။ နေဝင်ချိန်မှာ မြွေသားရဲဆီ သွားဖို့လုပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့လည်ချောင်းထဲမှာ အဆိပ်တွေပျံ့နေပြီမလို့ အသံကြိုးတွေ ပျက်ဆီးပြီး အသံထွက်လို့ မရတော့ဘူး။ သူမရဲ့ အာရုံစိုက်မှုကို ရဖို့အတွက် ရေပြင်ကိုပဲ အမြီးနဲ့ရိုက်နေခဲ့တယ်။ အဆိပ်ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်လာတဲ့အချိန်မှာတော့ သူက အသံပိုပြီးထွက်အောင် ရေပြင်ကို အားပြင်းပြင်းနဲ့ ရိုက်ခတ်တော့တယ်”
“ နောက်ဆုံးတော့ သူ အောင်မြင်သွားပြီးတော့ သူမရဲ့ အာရုံကိုဖမ်းစားနိုင်ခဲ့တယ်။ အမျိုးသမီးက ကမ်းစပ်ကို ပြေးလာပြီးတော့ သူဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာကို မေးတော့ သူက ဘာမှမပြောနိုင်ပဲ သူမကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့တယ်”
