Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 83

Tess

Ik weet niet waar ik woon snik ik. Die klap op m'n hoofd heeft dit veroorzaakt, dit geheugen verlies. Ik weet niet waar ik heen moet snik ik. Hier kan ik natuurlijk niet blijven!

Tuurlijk wel zegt Agnes sussend. Je mag hier zolang blijven als je wilt. Ben je een beetje bekend met het boederij leven? Tess kijkt haar niet begrijpend aan. Hoe bedoeld u?

Nou je mag hier voorlopig blijven als je me helpt op de boederij. Ik ben maar alleen zie je.

Langzaam knikt Tess. Maar wat moet ik dan doen? Ik wil dat je de kippen te eten geeft glimlacht Agnes. Dat is het enige brengt Tess uit. Ik bedoel, dat kan ik wel doen.

Hoe vroeg moet dat eigenlijk vraagt Tess voorzichtig. 7 uur glimlacht Agnes. Is dat te vroeg? Nee, dat gaat wel lukken denk ik zegt Tess.

Zal ik morgen er dan maar mee beginnen?

John

Snel lopen Laurens, Ria, en ik naar het huis van Tess. De zoektocht in het bos heeft niks opgeleverd. Geen enkel spoor leid naar Tess. Verslagen laat ik me zakken op de bank. We vinden haar wel oppert Laurens voorzichtig. Ze kan niet dood zijn, dat mag gewoon niet! Ik weet het gewoon niet zucht ik. Ik wil haar gewoon terug en een leven met haar opbouwen. Ik wil haar gewoon gelukkig maken zeg ik met tranen in mijn ogen. Vol verbazing kijkt Laurens me aan. Meen je dat nou echt? Of zeg je dat zomaar?

Waarom zou ik er over liegen zeg ik bitter. Ik hou van haar, en wil haar gewoon terug. Ik geloof gewoon niet dat ze dood is. Laten we alle open plekken nagaan in deze omgeving zegt Ria opeens. Ik weet niet waar hij haar mee naartoe heeft genomen, maar misschien heeft hij haar naar een open plek gebracht, en...

Nee Ria zegt Laurens snel terwijl hij haar bij haar schouders beetpakt. Ze leeft nog, geloof er gewoon in. We pakken mijn auto wel, en gaan alle open plekken af. Maar dat zijn er teveel protesteer ik. Dan zijn we morgen nog niet klaar.

Niet zeuren John mompelt Laurens. We moeten haar gewoon vinden!