Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 61

Ondertussen bij Tess

De volgende morgen

Tess voelt zich ondertussen nog knap beroerd. Ze loopt de hele tijd van het toilet naar haar bed. Zo kan je niet mee zucht John na een tijdje. Ik breng je wel even naar het ziekenhuis. Misschien heb je een bacterie opgelopen. Ga jij dan mee vraagt Tess met een wit gezicht. Als je dat per se wilt, ga ik mee zegt John. Maar dan moet ik even een andere reisleider van Stip reizen bellen. Ik denk dat je medereisgenoten door willen reizen naar Chiang Mai zegt John. Zachtjes knikt Tess. Ja, dat snap ik. Snel belt John zijn collega Sam op.

He Sam, je spreekt met John.
Hoi John klinkt het vrolijk aan de andere kant van de lijn.
Moet je horen zegt John to the point.  
Ik zit momenteel in Bangkok met een zieke medereizigster.
Mijn plan was om vanmiddag richting Chiang Mai te vertrekken, maar ik wil haar niet alleen naar het ziekenhuis laten gaan. Ik vind dat niet veilig.
Dus je vraagt of ik je groep wilt overnemen vraagt Sam verbaast. Ja graag zegt John snel. Ik voeg me daarna weer gewoon bij de groep.
Je hebt geluk John grinnikt Sam. Ik ben momenteel ook in Bangkok. In welk hotel zitten jullie?
Snel geeft John het adres van het hotel door.
Tot zo dan maar zegt Sam
Tot zo.

Na een half uurtje komt Sam het hotel binnen gelopen. De groep zit al klaar om te vertrekken. Hallo allemaal begroet Sam de groep. Ik ben jullie nieuwe reisleider. Jullie hebben een zieke medereizigster in jullie midden, en John blijft even bij haar. Arm kind zegt een oudere vrouw. Het is toch niet ernstig? Het is waarschijnlijk een voedselvergiftiging zegt John terwijl hij komt aangelopen. Ik zal goed op haar passen. Bedankt Sam dat je de groep mee wilt nemen naar Chiang Mai. John zwaait de groep uit totdat ze allemaal uit het zicht verdwenen zijn, en loopt daarna weer terug naar Tess.

Laurens

Laurens heeft de tijd van zijn leven in Chiang Mai. Inge en hij hebben net een uur lang, op de rug van een olifant door de jungle van Chiang Mai gelopen. Laurens vind het een leuke ervaring, maar het hoeft van hem niet nog eens. Al dat gewiebel in dat bakje, en je moet je goed vast houden aan de rug van de olifant.

Ze slapen vandaag in het Porn Ping hotel.  Stiekem denkt hij af en toe wel aan Tess, maar hij probeert het van zich af te zetten. Het is over, klaar. Maar Laurens heeft veel spijt van wat hij Tess allemaal heeft aangedaan. Terugdraaien kan hij het helaas niet. Intussen trekt hij veel met Inge op. Die avond besluiten ze met de gids op stap te gaan in Chiang Mai en de stad te verkennen.

Bij Tess

John heeft Tess naar het ziekenhuis gebracht omdat ze maar blijft overgeven. Tess krijgt een infuus met vocht toegediend omdat ze uitgedroogd is. John wijkt geen moment van haar zijnde. Ga maar John protesteert Tess zacht. Het gaat echt wel met me. Laat me nou maar! Nee, ik laat je niet zegt John. Ik kan toch niet zomaar een vrouw alleen laten in een Thais ziekenhuis? Tuurlijk wel fluistert Tess. Ik ben 25, ik kan best voor mezelf zorgen hoor. Wil je dat ik wegga dan vraagt John verbaast. Goed dan zucht John en loopt naar de deur van de kamer. Voordat John de kamer kan verlaten klinkt het: Wacht John!

Wil je toch dat ik blijf vraagt John terwijl hij zich omdraait. Ik vind het eng om hier alleen te zijn fluistert Tess. Maar je bent toch alleen op vakantie glimlacht John. Ik ben alleen op reis, dat klopt zegt Tess. Maar toch voel ik me niet echt alleen door de grote groep. Iedereen ontfermd zich over me, en dat voelt fijn. En dat jij bij me bent bloost Tess. Ik bedoel, dat hoef je natuurlijk niet te doen. Snel kijkt ze naar haar nachtkastje in de hoop dat John haar rode gezicht niet heeft gezien. Te laat..