Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 45

Met knallende koppijn wordt Tess wakker. Met half dicht geknepen ogen ziet Tess twee boterhammen liggen en een glas water. Voorzichtig komt Tess overeind, bang dat het bed doorzakt. Langzaam begint Tess de boterhammen op te eten. Haar keel voelt als schuurpapier. Met kleine slokjes drinkt Tess het water op. Wat moet ik nou doen denkt Tess. Ik kan hier niet blijven. Ik wil naar huis. Ik wil terug naar mijn ouders en Bo. Opeens hoort ze gemorrel aan de deur, Tess maakt zich klein en doet net alsof ze slaapt.

Moeten we haar wakker maken hoort ze Jan Willem vragen. Nee als ze slaapt, merkt ze er toch niks van wat we met haar doen zegt Fabian gemeen. Ik zal het even testen of ze echt slaapt zegt Stan ijzig. Hij schopt Tess keihard in haar maag. De tranen springen in Tess haar ogen. Het doet zo'n pijn, maar ze mag geen geluid maken. Het lukt haar niet om stil te blijven. Auw fluistert ze zacht. Hou op, je doet me pijn. Shit, ze is wakker zegt Fabian. Wat doen we nou Stan? Ik reken wel met haar af zegt Stan. Gaan jullie maar weg. Jan Willem, geef je mes eens hier. Aarzelend geeft Jan Willem het mes aan Stan. Je gaat haar toch niet echt vermoorden he zegt Jan Willem zachtjes. Ik dacht dat je een grapje maakte.

Ik maak nooit grapjes zegt Stan. Als ik iets zeg, dan meen ik het ook. Gaan jullie maar weg. Ik zie jullie dalijk wel weer. Als Fabian en Jan Willem zijn verdwenen draait Stan zich naar Tess om. Zo, wat zullen we eens met jou doen.. Angstig kijkt Tess hem aan. Alsjeblieft doe me niks smeekt ze.

Waarom zou ik je niks doen zegt Stan dreigend. Je bent alleen maar een blok aan ons been, en we moeten van je af. I Ik ga wel weg zegt Tess. Je hebt geen last meer van me. Nee zo makkelijk kom je niet van ons af zegt Stan terwijl hij met het mes op Tess afloopt. Je voelt er niks van zegt hij terwijl hij het mes op Tess richt. Snel doet Tess haar ogen dicht en wacht in stilte af wat Stan gaat doen.

Opeens haalt Stan uit en raakt Tess vol in haar buik. Een vlammende en stekende pijn overvalt Tess. W wat doe je fluistert Tess voordat ze op de grond zakt. Jou kwijt raken mompelt Stan. Ik laat je nu alleen. Je zoekt het maar uit vanaf nu. Snel gooit Stan het mes onder het bed en rent bijna de kamer uit. Laat me niet alleen fluistert Tess. Met een klap slaat de deur achter haar dicht. Tess probeert een stuk van haar jas te scheuren om dat tegen de wond op haar buik te houden, het lukt net voordat ze wegvalt...