Ik wil Tess zien stamelt Laurens. Tess slaapt nu antwoord Rita. Ik wil haar alleen wat zeggen fluistert Laurens. Ik ben zo weer weg zegt Laurens. Alsjeblieft smeekt Laurens. Ik wil haar alleen een brief geven, daarna ben ik weer weg zegt Laurens zacht. Goed dan zucht Rita. Je weet waar haar kamer is. Zachtjes loopt Laurens naar boven, naar Tess haar kamer. Tess ligt verscholen onder haar deken in slaap. Zacht legt Laurens de envelop op haar bureau. Als hij de kamer uit wil lopen kraakt er net een plank van haar kamer. Tess draait zich om in haar slaap. Mam mompelt ze slaapdronken. Ben jij dat? Laurens probeert zich snel uit de voeten te maken. Mislukt.. Langzaam komt Tess overeind in bed. Ze verstijft als ze merkt dat het Laurens is. Wat moet je zegt Tess boos terwijl ze haar rug naar hem toe draait. Ik wou je dit geven zegt Laurens terwijl hij de envelop weer van haar bureau pakt. Laat maar liggen mompelt Tess. Ik lees hem straks wel een keer. Ga weg alsjeblieft fluistert Tess. Ik heb hier geen zin in. Ik wil je niet meer zien Laurens fluistert Tess. Ik heb alles in de brief beschreven wat ik wou zeggen. Waarom je weg bent gegaan weet ik niet, en dat wil ik ook niet weten fluistert ze. Je bent vast naar iemand anders gegaan toen ik die miskraam kreeg he? Ik was tenslotte toch niks meer waard snikt Tess opeens. Nee Tess zegt Laurens geschrokt. Nee, zo is het echt niet gegaan. Mag ik het uitleggen alsjeblieft vraagt Laurens heel zacht. Nee, ik wil dat je gaat zegt Tess terwijl ze haar tranen droogt. Ik wil slapen..
Tess alsjeblieft smeekt Laurens. Ik kan het uitleggen. Bij wie ben je geweest zegt Tess verdrietig. Nou?! Bij Liza piept Laurens naar de grond kijkend. Ik wist het roept Tess hard. Ga mijn kamer uit en verdwijn uit mijn leven!
YOU ARE READING
Voetstappen in het bos
Non-FictionTess loopt met haar bruine labrador in het bos. Het is een normale dag zoals alle andere dagen. Maar het bos is toch niet zo onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt...