Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 64

Bij Laurens in Chiang Mai

Het is regentijd in Chiang Mai. Laurens en zijn groep slapen drie nachten in de jungle van Chiang Mai. De wegen zijn onwijs glad, en de groep moet goed uitkijken waar ze lopen. Een junglegids zorgt voor het eten tijdens deze drie dagen. Inge is na twee dagen de modder en de regen spuugzat.  Ik wil terug naar het hotel moppert ze. Dit is toch leuk glimlacht Laurens. Een beetje avontuur kan nooit kwaad. Je bent nog jong zegt een oudere man in het gezelschap. Geniet ervan meid. Ja, ja mompelt Inge. Ik zal het proberen. Vandaag staat er een wandeling van 3 uur door de jungle op het programma. Jemig, drie uur kreunt Inge. Ik kan dat echt niet  hoor! Tuurlijk wel glimlacht Laurens. Gewoon doorzetten...

Ondertussen bij Tess
Tess is deze morgen uit het ziekenhuis ontslagen. De dokter heeft John op het hart gedrukt om haar goed in de gaten te houden. Off course zegt John terwijl hij de dokter aankijkt. Can I take her with me vraagt John aan de dokter. Off course beantwoord de dokter. Voorzichtig zwaait Tess haar benen over de rand van het bed. Had je nog meer bij je behalve je tas informeert John bij Tess. Uhm, nee zegt Tess. Meer had ik niet bij me. Goed, dan gaan we zegt John. Gaan we gelijk richting Chiang Mai vraagt Tess zachtjes. Wil je dat dan vraagt John verbaast. Wil je niet even rustig aandoen? Ik heb twee dagen op bed gelegen antwoord Tess. Ik ben het rustig aandoen zat...

Bij Laurens

 De groep van Laurens gaat vandaag naar River Kwai. Ze slapen de komende vier dagen in een soort boomhutjes in het River Kwai resort. Om er te komen moeten ze met de boot er naartoe. Laurens is doodop van de dagen in de jungle. De jungle tour ligt inmiddels twee dagen achter hem. Inge en Laurens delen een hut. Ieuww klinkt er een stem achter Laurens. Wat is er zegt Laurens vermoeid. Een grote hagedis op de muur schreeuwt Inge. Dat is heel normaal hier zegt Laurens grinnikend. Ze verliezen hun staart, en die groeit ook weer aan. Gatver zegt Inge met een vies gezicht.  Hoe weet je dat nou weer? Ik heb een beetje ingelezen zegt Laurens terwijl hij Inge aankijkt. Misschien had jij je ook een beetje voor moeten bereiden mompelt Laurens.

Ondertussen bij Tess

John en Tess zijn helemaal gaar van het zitten in de nachttrein naar Chiang Mai. De banken waarop ze zaten, werden uitgeschoven tot bedden. Tess heeft nog geprobeerd om te slapen, maar het lukte niet door het hobbelen van de trein. Helemaal stram komt Tess overeind. Gaat het informeerd John als ze een pijnlijk gezicht trekt. Mijn rug doet zeer van die banken mompelt Tess. Het gaat wel over. Weet je het zeker zegt John. Ik wil er even naar kijken. Ja, dat is goed zegt Tess snel. Maar doe dat maar als we in onze lodge zijn.  Waar gaan we heen in Chiang Mai vraagt Tess aan John. Ik wil je de River Kwai laten zien zegt John. De brug is door dwangarbeiders in de oorlog gemaakt. Wat vreselijk mompelt Tess. Er staat ook een museum waar ze de herrinneringen aan de dwangarbeiders hoog houden gaat John verder. Wil je daarheen? Het lijkt me wel interessant zegt Tess aarzelend. Je klinkt niet echt geinteresseerd zegt John zacht. Ik weet niet zegt Tess. Ik vind zulke verhalen altijd zo zielig. Ik weet wel dat ze echt zijn gebeurd maar toch.. Snel slaat John zijn armen om haar heen. Het is een stukje geschiedenis, en het is mooi dat ze het bewaard hebben. Kom zegt John als ze op het station van Chiang Mai staan. We rijden met een auto naar de rivier de Kwai en dan varen naar onze lodge. Goed mompelt Tess. Kom, dan gaan we zegt John. Na een uurtje te hebben gereden komen John en Tess aan bij de rivier de Kwai. Met een benauwd gezicht kijkt Tess naar het gammele bootje dat voor ze op de kade ligt. Moet dit ding ons naar de overkant brengen? Tuurlijk zegt John zacht. We hebben een schipper die ons veilig naar de overkant brengt. Tess ziet een man op haar af komen lopen. In een reflex gaat Tess achter John staan.

Tess, wat is er vraagt John verbaast. Uhm bloost Tess. Ik dacht dat, ach laat maar. Ik begrijp het wel hoor zegt John terwijl hij Tess aankijkt. Om wat je hebt meegemaakt reageer je zo zeker?. Voorzichtig knikt Tess terwijl ze naar de grond kijkt. Je hoeft je er niet voor te schamen hoor zegt John zacht. Ik bedoel, ik probeer me in je te verplaatsen. Dat vind ik erg, erg lief van je zegt Tess aarzelend. Ik stel me waarschijnlijk harstikke aan. Nee, dat doe je niet zegt John. Kom we gaan ons even aan de schipper voorstellen...