Laurens
Laurens is er inmiddels wel weer aan gewend om thuis te zijn. Maar Tess uit zijn hoofd zetten, lukt hem niet.. Jemig, wat zit je te mokken zegt zijn moeder terwijl ze plots achter hem staat. Zet die meid toch uit je hoofd!
Ik wou dat het me lukte ma zucht Laurens. Maar, het gaat gewoon niet. Wat moet ze nou met die John? Ze kent hem net een paar weken. Het lijkt wel of hij haar gehersenspoeld heeft ofzo. Je bent jaloers Laurens zegt zijn moeder. Laat haar gaan. Als het ware liefde is, dan komt ze wel bij je terug.
Denk je dat echt vraagt Laurens verbaast. Ja, dat denk ik echt zegt zijn moeder.
Afwachten maar!
Tess
Vol spanning wacht Tess op de thuis komst van John. Na twee uur wordt er aan de deur gebeld. Voorzichtig kijkt Tess door het kijkgaatje van de deur, wie het is. John kijkt haar met een vermoeid gezicht aan. Snel doet Tess de deur open. Langzaam loopt John naar binnen. Je bent ontslagen hé fluistert Tess. Voorzichtig knikt John. Ja, ik ben ontslagen zegt hij met een zucht. Het is mijn schuld zegt Tess. Als ik nooit ziek was geworden in Thailand en jij niet bij me was gebleven, dan was dit nooit gebeurd!
YOU ARE READING
Voetstappen in het bos
No FicciónTess loopt met haar bruine labrador in het bos. Het is een normale dag zoals alle andere dagen. Maar het bos is toch niet zo onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt...
