Tess blijf wakker smeekt Laurens. Kijk me aan schat. Heel voorzichtig pakt hij haar gezicht beet, en geeft een kus op haar voorhoofd. Het komt goed zegt Laurens zachtjes. Dan wordt Laurens gebeld door zijn vader die net zijn briefje heeft gelezen. En, heb je haar gevonden? Ja zegt Laurens terwijl hij naar Tess kijkt. Ik heb snel hulp nodig. Ze is gewond zegt Laurens. Wat is er gebeurd zegt Lauren's vader geschrokken. Ze is aangevallen met een mes zegt Laurens. Tess haar ogen vallen dicht, Tess blijf nou wakker smeekt Laurens terwijl hij zijn vader aan de lijn heeft. We komen meteen zegt zijn vader snel. Ik neem haar ouders mee en je moeder.
Bloed de wond nog vraagt zijn vader zacht. Als het nog bloed moet je het afbinden met een riem, als je die om heb jongen. Snel kijkt Laurens naar haar buik. Nee, ik geloof dat het niet meer bloed zegt Laurens bedenkelijk. Maar ze heeft onwijs veel pijn. Kom snel alsjeblieft. We komen jongen zegt zijn vader. Heb je de politie gebeld en een ambulance? Ja pap zegt Laurens zacht. Kom nou maar.. Snel hangt Laurens op. Tess ligt op haar zij met haar ogen dicht. Laurens streelt haar door haar haar. Tess vraagt hij angstig. Langzaam gaan Tess haar ogen open. Laurens?!
Ja, ik ben het zegt Laurens zacht. Je ouders komen zo hier heen en mijn ouders ook. Zachtjes knikt Tess met haar hoofd. Ga je niet weg vraagt ze met een zachte stem. Nee, natuurlijk niet zegt Laurens. Wil je dat ik wegga dan? Zachtjes schud Tess haar hoofd. Ik ben al twee dagen alleen zegt ze heel zacht. Ze hebben me achtergelaten, na dit, wijzend op haar buik. Laurens wordt boos en verdrietig tegelijk als hij Tess zo ziet.
Gelukkig wordt er even later op de deur van de kamer geklopt. Tess haar ouders en de ouders van Laurens staan in de deuropening. Tess roept Rita als ze haar ziet liggen op dat bed, en rent naar haar toe. Mam zegt Tess zwakjes. Waar was je nou snikt Rita. In het bos zegt Tess zachtjes. Waar is Bo mam? Die is thuis schat zegt haar vader. Hij is naar huis gerend. Je moet naar het ziekenhuis schat zegt Rita zacht als ze de wond ziet. Hij ziet er niet goed uit. Is hij wel behandeld zegt Laurens zachtjes. Tess schud haar hoofd. Nee, hij is er gelijk vandoor gegaan nadat hij me gestoken heeft fluistert ze.
YOU ARE READING
Voetstappen in het bos
Non-FictionTess loopt met haar bruine labrador in het bos. Het is een normale dag zoals alle andere dagen. Maar het bos is toch niet zo onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt...