De volgende dag
Laurens wordt wakker met een stijve rug. Kreunend komt hij overeind. Het is stil, te stil denkt Laurens bij zichzelf. De machines zijn uitgezet zegt dokter Janssen terwijl hij binnenkomt. Maar waarom vraagt Laurens angstig. Ze ademt zelfstandig zegt de dokter. Ze is nog niet wakker, maar dit is een begin. Langzaam loopt Laurens naar Tess toe. Ze heeft wel meer kleur op haar wangen zegt Laurens voorzichtig. Blijf maar bij haar zegt dokter Janssen. Ze wordt zo wakker zegt hij zacht. Mag ik mijn ouders en haar ouders even bellen vraagt Laurens aarzelend. Ik denk wel dat ze er bij willen zijn als ze wakker wordt. Ga maar bellen zegt dokter Janssen zacht. Ik blijf wel bij haar. Laurens loopt de gang op om eerst zijn ouders te bellen en daarna Tess haar ouders. Wanneer wordt ze wakker vraagt Tess haar moeder zacht. We denken zo zegt Laurens. De dokter is nu bij haar. We komen meteen antwoord Tess haar moeder. Binnen een half uur zijn de ouders van Tess en de ouders van Laurens in de kamer van Tess. Laurens zit naast Tess haar bed terwijl hij haar hand vast heeft. Plots beweegt Tess heel langzaam haar vingers. Laurens is de eerste die het opvalt. Kijk mam fluistert hij zacht. Ze wordt wakker zegt Rita zacht. Misschien is het beter als wij even weggaan, het is anders te druk voor haar. Gaan jullie even mee vraagt Rita aan Laurens zijn ouders. Laten we even koffie gaan drinken. We laten ze even alleen. Laurens aait zacht over de hand van Tess heen. Word wakker Tess. Tess vouwt haar vingers om Laurens zijn hand heen. Hoor je me Tess vraagt Laurens heel zacht. Tess hoort Laurens ergens heel in de verte..
Dan komt er een zuster de kamer in, die met een lampje in Tess haar ogen schijnt. Ze is wel bij kennis zegt ze zacht. Laat haar langzaam bijkomen. Ik zal het doen zegt Laurens zacht. De zuster loopt langzaam de kamer uit. Laurens merkt dat Tess met haar ogen begint te knipperen. Schat hoor je me? Alsjeblieft, wordt nou wakker. Tess geeft Laurens een kneepje in zijn hand als teken dat ze hem heeft gehoord. Verbaast kijkt Laurens naar zijn hand. Tess? Ben je wakker? Voorzichtig knikt Tess. Laurens ziet dokter Janssen lopen en roept hem. Ze is wakker zegt Laurens blij. Ik kom meteen zegt dokter Janssen. Tess kijkt verdooft voor zich uit en probeert langzaam overeind te komen. Blijf maar liggen zegt Laurens zacht. De dokter komt er zo aan schat. Wat is er gebeurt vraagt Tess met een onvaste stem. Ik vertel het je nog belooft Laurens zacht. Dan komt de dokter de kamer binnen. Mevrouw de Wit, u bent wakker zegt hij zachtjes. Hoe voelt u zich? Verward, duizelig, mijn buik doet zeer. U moet nog even blijven mevrouw zegt dokter Janssen. Hoelang nog vraagt Laurens. Een paar dagen zegt dokter Janssen. Dan wordt er op de kamerdeur geklopt. Rita steekt haar hoofd om de hoek. Mogen we binnen komen? Tuurlijk zegt Laurens. Tess ligt dicht tegen Laurens aan. Tess roept Rita uit. Je bent wakker!? Tess knikt zachtjes met haar hoofd. Wat is er gebeurt mam vraagt Tess zachtjes. Dat legt de dokter je wel uit zegt Rita voorzichtig. Dokter wat is er gebeurt vraagt Tess zacht. We waren bezig met opereren, en uw bloeddruk ging oppeens omlaag waardoor je in coma raakte. Angstig kijkt Tess naar de dokter. Komt alles wel weer goed vraagt ze zachtjes. Tuurlijk zegt de dokter, alleen moet je lichaam bijkomen. Mag ik even alleen zijn vraagt Tess. Ik voel me zo raar en verward. Laat me alsjeblieft alleen, heel even. Langzaam loopt iedereen de kamer uit. Met trillende handen laat Tess haar handen zakken naar haar buik. Ze vertrekt haar gezicht als ze haar buik aanraakt. Auw snikt Tess verdrietig. Tess gooit de dekens over haar hoofd en begint te huilen.
YOU ARE READING
Voetstappen in het bos
SaggisticaTess loopt met haar bruine labrador in het bos. Het is een normale dag zoals alle andere dagen. Maar het bos is toch niet zo onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt...