Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 16

Mam, kan je me alsjeblieft naar het ziekenhuis brengen snikt Tess. Dat was Laurens. Ze, ze hebben hem in elkaar geslagen. Die drie jongens weer begrijpt Rita. Ja snikt Tess.  Ik ga met je mee meis zegt Rita. Kom maar, we gaan meteen. In stilte rijden Rita en Tess naar het ziekenhuis. Waar ligt Laurens vraagt Tess aan de receptioniste. Laurens wie antwoord die receptioniste. Laurens Verstappen zegt Tess zachtjes. Hij zit bij de EHBO zegt de receptioniste vriendelijk. Snel loopt Tess naar de EHBO. Een verpleegkundige is net bezig Laurens zijn arm in te zwachtelen. Laurens ligt met een pijnlijk gezicht op de behandeltafel. Zijn gezicht klaart een beetje op als hij Tess ziet. Sorry dat ik je niet heb gebeld fluistert Laurens. Maar blijft hij stil. Shhhht, zegt Tess terwijl ze een vinger op zijn lippen legt. Ik ben er nu. Je arm moet ingegipst worden jongen zegt de verpleegkundige zacht. Ik kom je zo halen voor de gipskamer. Blijf maar even zitten. De wonden zijn allemaal schoongemaakt en verbonden. O, jongen zegt Rita. Ze moeten jullie wel hebben he? Laurens knikt met een pijnlijk gezicht. Heel voorzichtig kust Tess hem. We moeten op vakantie mam zegt Tess zacht. Desnoods alleen in Nederland, maar we moeten er even uit. Meneer Verstappen, u mag naar de gipskamer zegt de verpleegkundige even later. We hebben het er nog wel over mompelt Rita.  Voorzichtig loopt Laurens met Tess naar de gipskamer toe. Zal ik jullie spullen even ophalen vraagt Rita aan Tess. Graag mam glimlacht Tess. Hier heb je de sleutel zegt Laurens. Laurens geeft de sleutel aan Rita. Ik bel je vader wel even zegt Rita zacht. Dalijk houden de jongens zich nog op bij jullie huis. Ik wil dan liever niet alleen zijn. Ik kom meteen zegt Tess haar vader als Rita hem belt. Binnen een kwartier is Tess haar vader in het ziekenhuis. Jongen, gaat het wel zegt Tess haar vader als Tess en Laurens weer terug komen lopen van de gipskamer. Wat denk je zelf pap mompelt Tess. We gaan even naar jullie appartement toe zegt Rita snel. Kom Jan, we gaan even. Stil zitten Laurens en Tess naast elkaar. Waarom moeten ze mij hebben vraagt Tess zich af. Ik heb ze niks gedaan, ik ken ze niet eens. We moeten aangifte doen zegt Laurens zacht. Ik heb hun nummerbord genoteerd voordat ik instortte fluistert Laurens. We gaan samen besluit Tess.  Ik moet alleen een paar dagen hier blijven voor observatie zegt Laurens. Ik blijf bij je zegt Tess. Nu ga ik voor jou zorgen, net als jij voor mij hebt gedaan. Zachtjes kust Laurens haar. Je bent echt onwijs lief zegt hij zacht.

Ondertussen zijn Tess haar ouders aangekomen bij het appartement van Laurens. Schichtig kijkt Rita om zich heen of ze die drie jongens nergens ziet. Ze zijn nergens schat zegt Jan zacht. Kom we gaan hun spullen inpakken. Rita en hij pakken twee grote sporttassen uit hun kast en stoppen het vol met kleding voor Tess en Laurens. Gezamenlijk lopen ze terug naar de auto, waar ze de tassen op de achterbank leggen. Denk je dat het nu wel goed gaat tussen Laurens en onze Tess vraagt Rita aan Jan. Ik hoop het antwoord haar vader. Tess wou altijd verder en kinderen krijgen en trouwen, maar Laurens vond het wel makkelijk zoals het ging zegt Rita. Ze krijgen nu een kind samen en gaan trouwen. Gaan ze niet veel te snel? Hoe gaan ze dat in hemelsnaam doen vraagt Rita zich af. Het zijn twee volwassenen Rita zegt haar vader. Ze redden het wel. En we kunnen ze toch waar nodig ondersteunen als ze dat nodig hebben.  Ja, dat kan wel zegt Rita bedenkelijk. Kom, we gaan weer naar het ziekenhuis zegt Jan. Moet Laurens in het ziekenhuis blijven vraagt hij aan Rita. Ja, een paar dagen antwoord Rita. Tess blijft bij hem. Volgens mij is ze altijd van hem blijven houden zegt Jan grinnikend. Ja, maar ze zou dat nooit toegeven zegt Rita. Snel rijden ze weer naar het ziekenhuis. Eenmaal op Laurens zijn kamer aangekomen, is het stil. Laurens is in slaap gevallen op zijn bed, en heeft zijn goede arm om Tess heengeslagen die ook slaapt. Kijk nou Jan zegt Rita zacht. Ze zijn zo schattig samen. We laten ze maar alleen zegt Jan glimlachend. Ze zetten de tassen neer bij het bed en verlaten de kamer en lopen het ziekenhuis uit. Na een paar uur wordt Laurens wakker. Laurens glimlacht als hij Tess diep in slaap naast zich ziet liggen.