Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 60

Tess is inmiddels al een week in Thailand.  De start van de reis is in Bangkok, de hoofdstad van Thailand. Ze heeft een onwijs leuke groep. Stiekem heeft ze een oogje op John, haar reisleider van de groep. Johan is lang, donkerblond stekelig haar en knalblauwe ogen en 30 jaar. Vooral 's avonds tijdens het eten met zijn allen dwalen haar ogen regelmatig naar hem af. John heeft besloten dat ze vanavond niet in het hotel eten, maar in een restaurant in Bangkok aan het water. Het is een groep van 40 personen, en Tess kan het met de meeste wel vinden. Ze verbaast zich er ook over hoeveel monniken er over de straten van Bangkok lopen. Iedereen behandeld ze met respect en niemand doet ze wat. Rond een uur of zes komt de groep aan bij het restaurant aan het water. John ploft naast Tess neer. En hoe vind je het hier in Thailand? Bevalt het een beetje in je eentje? Wat ik tot nu toe heb gezien, bevalt me wel mompelt Tess. Ik ben nog nooit in mijn eentje op reis geweest. Ik vind het nog steeds een beetje eng zegt Tess terwijl ze naar beneden kijkt. O, ik pas wel op je hoor zegt John laconiek. Dat moet ik op de andere 39 ook. Ja, dat snap ik mompelt Tess. I, ik hou je op, moet je niet naar de anderen toe? Jij bent de enige onder de 40 hier in de groep grinnikt John. En ik heb je de afgelopen week nog niet een keer gesproken. Er komt dalijk een vuurwerkshow, ik hoop dat je daarvan houdt.... Geniet maar van deze avond, want morgen vertrekken we richting Chiang Mai.

Ondertussen bij Laurens

 Laurens is inmiddels alweer twee dagen in Chiang Mai.  Zijn groep bevalt hem ook wel. Niemand bemoeit zich met hem, en ergens vind hij dat wel prettig. Vandaag hebben ze besloten om een olifanten tocht door de jungle te gaan maken. Laurens wordt ingedeeld met een meisje uit zijn groep. Een beetje onwennig gaan ze in mandje zitten als de olifant voor hen buigt. Heb je dit wel eens eerder gedaan fluistert Laurens tegen het meisje, die zich later voorstelt als Inge. Nee nog nooit zegt Inge. Ik vind het eerlijk gezegt doodeng. Als we uit het mandje vallen, gaan we samen probeert Laurens het ijs te breken. Ach, het komt wel goed joh zegt Laurens snel als Inge steeds benauwder gaat kijken. Hou mijn hand maar vast...

Bij Tess in Bangkok

Tess heeft net heerlijk gegeten bij het restaurant bij het water. Ze besluit nog even bij het vuurwerk te blijven kijken. Op een gegeven moment besluit ze naar haar kamer te gaan. Ze is zo moe dat ze met haar kleren aan in slaap valt. Halverwege de nacht wordt ze wakker van onwijze buikpijn en ze is onwijs misselijk. Snel rent ze naar de wc om over te geven. John slaapt in de kamer naast haar. De muren zijn erg dun. Na een tijdje hoort ze geklop op haar deur en de stem van John die vraagt of ze de deur open kan doen.

 Nee kreunt Tess. Dat gaat nu niet. Niet nu zegt Tess terwijl ze weer naar de wc buigt. Het gaat gewoon niet. Wacht, ik pak even wat zegt John. Ik kom zo terug. Na een tijdje hoort Tess wat in het slot krassen, en springt de deur open. Met een verschrikt gezicht kijkt John naar Tess die met een wit gezicht bij de wc zit. Wat is er met jou aan de hand? Ik heb wat verkeerd gegeten denk ik fluistert Tess. Moet ik de dokter bellen of wil je dat ik bij je blijf vraagt John zacht. Ik wil dat je bij me blijft zegt Tess. Voorzichtig probeert ze op haar benen te gaan staan, maar dat mislukt. Wacht, ik help je wel bied John aan. Behendig tilt John Tess op en legt haar in het bed. Ik kan helemaal niet nu ziek zijn kreunt Tess. We moeten morgenmiddag naar Chiang Mai!