Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 33

Stilletjes gaat Laurens bij het hoofdeinde op een stoel zitten. Waarom moet ze nou weer in kunstmatige slaap gebracht worden zegt Laurens verdrietig. Ik weet het niet jongen zegt zijn vader terwijl hij een hand op zijn schouder legt. Zachtjes kust Laurens Tess op haar hoofd. Wordt snel wakker schat, ik kan niet zonder je zegt Laurens wanhopig. Kom Laurens zegt zijn moeder. We gaan even aan de dokter vragen wanneer ze weer bijkomt. Nee ik blijf bij haar zegt Laurens beslist. Gaan jullie maar naar hem toe, ik hoef hem voorlopig even niet te zien. Jan en Laura, Laurens zijn ouders lopen de gang op op zoek naar de dokter. Ze vinden hem aan het eind van de gang bladerend in een dossier. Dokter Janssen, kunnen we u even spreken vragen zijn ouders. Natuurlijk antwoord dokter Janssen. Het gaat over mevrouw de Wit neem ik aan? Ja daar gaat het om zegt Jan. Hoelang wordt ze in kunstmatige slaap gehouden? Is het bloeden nou gestopt? Is ze in levensgevaar? Nee ze is niet in levensgevaar zegt dokter Janssen. Het bloeden is wel gestopt, maar ze had veel bloed verloren, dus we vonden het beter om haar even in kunstmatige slaap te houden zodat haar lichaam daarvan kon herstellen. We willen haar morgen laten bijkomen. Waarom niet vandaag wilt Jan weten. Omdat haar lichaam eerst moet bijkomen meneer antwoord dokter Janssen. Ik kom zo even bij haar kijken. Met deze woorden loopt de dokter weg. Zullen we anders even koffie gaan drinken bied Laura aan. Ik vertel het zo wel aan Laurens. Laurens zit ondertussen naar Tess te kijken die stilletjes in het bed ligt. Stilletjes pakt Laurens haar hand terwijl er een traan over zijn wang rolt. Laura steekt na een tijdje haar hoofd om de hoek van de deur. Laurens kan ik je even spreken? Wat is er mam zegt Laurens in tranen. Ze moet gewoon wakker worden, ik kan niet zonder haar. Ze wordt morgen wakker gemaakt zegt Laura zacht. Waarom schreeuwt Laurens. Ze moet nou wakker worden snikt hij. Haar lichaam moet herstellen zegt Laura. Ze heeft veel bloed verloren, ze heeft extra bloed gekregen. Ik blijf vannacht bij haar snikt Laurens. Ik laat haar echt niet alleen. Dat hoeft ook niet zegt Laura. Pa en ik gaan wel even kleding voor je halen. Dankbaar kijkt Laurens naar zijn moeder. Bedankt mam zegt hij zacht.  Snel gaan Laurens zijn ouders weg om kleding te halen voor Laurens en Tess.