Na tien minuten klinken er buiten sirene's van een ambulance. Ze komen eraan Tess zegt Laurens zacht. Hou nog even vol. Tess ligt met haar hand op haar buik tegen Rita aan. Niet veel later komt er een ambulancebroeder binnen. Hij loopt meteen toe naar Tess die stilletjes tegen Rita aanligt. Ik haal een brancard zegt de ambulancebroeder, maar ik heb wel hulp nodig om haar erop te leggen. Ik help haar wel bied Laurens aan. Al snel komt de ambulancebroeder met een brancard en helpen hij en Laurens Tess op de brancard. Elke keer als de brancard beweegt, terwijl ze naar buiten lopen, vertrekt Tess haar gezicht van pijn. Ik blijf bij haar in de ambulance zegt Laurens snel terwijl Tess op de brancard in de ambulance word geschoven. Dat is goed jongen zegt zijn vader. We komen wel naar het ziekenhuis toe. Laurens knikt en springt in de ambulance en gaat naast Tess zitten. Na een tijdje gereden te hebben, gaan er oppeens allemaal apparaten af bij de brancard van Tess. W, wat gebeurt er zegt Laurens geschrokken. Ik weet het niet jongen zegt de ambulancebroeder. Snel controleert de broeder Tess. O nee zegt hij zacht. W wat zegt Laurens angstig. Haar wond is gaan ontsteken jongen zegt de broeder zacht. Tess haar ogen zakken langzaam dicht. We moeten als een speer naar het ziekenhuis nu.
Rij sneller dan zegt Laurens angstig. Dalijk bloed ze nog dood. Ik doe mn best jongen mompelt de ambulancebroeder maar het verkeer staat vast. Doe wat verdomme roept Laurens uit. Ik bel het ziekenhuis alvast mompelt de ambulancebroeder, dat we eraan komen.
Na een half uurtje komen ze eindelijk aan bij het ziekenhuis. Er staan al artsen te wachten op de ambulance. Snel halen ze de brancard met Tess uit de ambulance. Doodstil ligt Tess op de brancard. L leeft ze nog wel vraagt Laurens angstig. Een dokter pakt voorzichtig Tess haar hand en geeft een zacht kneepje in haar hand. Ze leeft nog zegt de arts. Ze gaf me een kneepje terug zegt hij met een knipoog. Laurens slaakt een zucht van verlichting. Gelukkig maar zegt hij zachtjes.
YOU ARE READING
Voetstappen in het bos
Phi Hư CấuTess loopt met haar bruine labrador in het bos. Het is een normale dag zoals alle andere dagen. Maar het bos is toch niet zo onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt...
