Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 40

Goed, als je dat wilt zegt Laurens verslagen.  Ik wil het zegt Tess vastberaden. Je gaat maar met die Liza trouwen. Dag Laurens. Verdrietig loopt Laurens naar beneden. Rita staat onderaan de trap. Het ging niet echt goed he zegt ze voorzichtig. Verdrietig schud Laurens zijn hoofd. Ik geloof niet dat ze me nog wilt zien. Het spijt me zegt Rita. Nee, het is mijn schuld zegt Laurens zacht. Ik had nooit weg moeten gaan. Ik begrijp best dat ze zo reageert. Ik wens jullie het allerbeste zegt Laurens voordat hij de voordeur opent en naar buiten loopt. Waar moet ik nou heen denkt Laurens verdrietig. Ik ga wel naar mijn ouders mompelt Laurens in zichzelf. Na een kwartier gelopen te hebben, komt Laurens aan bij zijn ouders. Zijn moeder doet open. Hey Laurens, wat is er vraagt zijn moeder als ze zn verdrietige gezicht ziet. Ik vertel het zo wel mompelt Laurens. Wil je koffie zegt zijn moeder snel. Ik ben vreemgegaan biecht Laurens aan zijn ouders op als ze aan de keukentafel zitten. Wat?! zegt zijn vader. Waarom Laurens?  Waarom heb je haar in de steek gelaten? Ze had je zo nodig zegt zijn moeder zacht. Ze heeft de hele tijd om je geroepen.  Waar ben je heengegaan dan? Ik kwam Liza tegen die buiten op een bankje zat, en we hadden elkaar veel te vertellen zegt Laurens.. En toen vraagt Laurens zijn moeder. Ze nam  me mee naar een restaurant en daar zijn we een tijd gebleven zegt Laurens zachtjes. Ik had zoveel biertjes op, dat ik met Liza naar huis ben gegaan.. Heb je het met haar gedaan vraagt zijn vader. Ja, ik geloof het wel mompelt Laurens. Maar ik kan me er niet echt meer iets van herrinneren. Laurens, je hebt toch wel wat gebruikt he oppert zijn vader voorzichtig, Ja, uhm ik geloof het wel zegt Laurens terwijl hij rood wordt.

Jezus Laurens briest Jan. Heb je wel hersens in je hoofd? Waar ben je nou mee bezig. Ik ga even weg mompelt Laurens verdrietig. Ja weglopen voor je problemen, daar ben je goed in he briest Jan hem na terwijl Laurens wegloopt. Als Laurens de deur achter zich dicht trekt, hoort hij zijn moeder uitvallen tegen zijn vader. Verdwaast loopt Laurens het dorp in waar hij al zijn hele leven woont. Heel even blijft hij voor de vitrine van de juwelier staan. Je hebt het voor altijd verpest sukkel gaat er door Laurens zijn hoofd. Het komt niet meer goed, nooit meer.  Verdrietig kijkt Laurens naar de etalage waar talloze ringen schitteren..

Ondertussen bij Tess thuis

Tess ligt al uren te huilen in haar bed. Shht kind probeert haar moeder haar te troosten. Misschien is het wel beter zo? Mam zeg dat niet snikt Tess. Waarom heeft hij me in de steek gelaten? Hij zou toch altijd bij me zou blijven. Nou ik zie het snikt Tess hysterisch. Ik ben niet alleen de baby kwijt, maar ook Laurens. Het doet zo'n zeer mam snikt Tess. Ik wou gewoon dat hij bij me was gebleven die nacht. Maar nee hoor, hij moest  zo nodig mij verlaten. Ik geef je even een halve slaappil zegt haar moeder zacht. Je moet wat slapen kind. Je ziet zo wit. Ik wil niet slapen snikt Tess zacht. Ik ben totaal niet moe. Langzaam komt Tess met een betraand gezicht overeind. Misschien helpt het als ik een rondje ga lopen. Ik neem Bo wel even mee zegt Tess zachtjes. Blijf je niet te lang weg? Nee mam zegt Tess. Ik ben zo terug. En ik heb mijn telefoon bij me als er wat mocht gebeuren. Kom jongen zegt Tess zachtjes tegen Bo. We gaan even uit. Langzaam loopt Tess de deur uit.  Ria kijkt haar bezorgt na.