Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 37

Liza voert Laurens mee naar een kroegje dat tegenover het ziekenhuis ligt. Eenmaal binnnen ontspant Laurens eindelijk. Ze hebben elkaar veel te vertellen, ze hebben elkaar al een tijd niet gezien. Liza praat meer en Laurens luistert naar haar verhaal.  Ze hebben een jaar een relatie gehad, nog voor Tess in het leven van Laurens kwam. Niet veel later komt er een serveerster naar ze toe. Willen jullie wat eten of drinken? Doe maar een biertje zegt Laurens, en een pasta cabornara graag. En wat wil jij vraagt de serveerster aan Liza. Uhm doe maar een witte wijn en ook een pasta carbonara zegt Liza snel. Okee, komt eraan zegt de serveerster. Na een tijdje wordt het eten gebracht. En smaakt het vraagt Liza nadat het een tijdje stil is. Ja hoor antwoord Laurens. En hoe smaakt het bij jou? Ja  goed  hoor zegt Liza. Het is zo gezellig dat Laurens de tijd helemaal vergeet. Na het eten besluiten ze nog te gaan borrelen aan de bar. Om een uur snachts worden ze de kroeg uitgezet omdat hij gaat sluiten. Laurens is zo dronken dat hij niet normaal op zijn benen kan staan. Oeps iets teveel gedronken mompelt Laurens met dikke tong. Ga je anders mee naar mijn huis bied Liza aan. Je kan blijven slapen als je wilt. Graag zegt Laurens. Ik geloof niet dat ik normaal op mijn benen kan staan. Geef me je arm maar zegt Liza zacht. Heel langzaam lopen ze naar het huis van Liza. Na een tijdje zijn ze er. Dit is het zegt Liza. Niet bepaald groot, maar ik ben er blij mee. Dat maakt toch niet uit mompelt Laurens. Waar mag ik slapen? Ik ben doodop! Uhm op de bank of bij mij zegt Liza verlegen. Dat is goed zegt Laurens. Waar is je slaapkamer dan? Kom maar mee zegt Liza en pakt Laurens hand en trekt hem mee naar boven..

De volgende ochtend.

Laurens wordt wakker met bonkende koppijn. Langzaam opent hij zijn ogen, en merkt dat hij naast Liza ligt. Ze is naakt net als hij. O god, wat heb ik gedaan denkt Laurens. Zijn telefoon piept dat hij een bericht heeft. Snel kijkt Laurens op zijn telefoon die naast hem op het nachtkastje ligt.  Het bericht is van Tess. Waar blijf je? Laurens ziet dat hij nog tien gemiste oproepen heeft. Vijf zijn er van Tess, en de andere zijn van zijn vader die vraagt waar hij blijft. Besluiteloos zit Laurens naar zijn telefoon te kijken.  Wat moet ik nou doen gaat er een stemmetje in zijn hoofd. Wat is er klinkt het slaperig uit bed. Niks zegt Laurens zacht. Heb je voor mij een paracetamol, ik heb barstende koppijn fluistert Laurens. Je had gister ook aardig wat op zegt Liza terwijl ze overeind komt zitten. Ze liggen in de badkamer. Zal ik ze even voor je pakken anders vraagt Liza zacht. Blijf jij maar even zitten. Liza doet een badjas aan en verdwijnt in de badkamer. Laurens laat zich weer in de kussens zakken en valt prompt in slaap. Na een tijdje maakt Liza hem wakker. Ik heb twee paracetamol voor je zegt ze zacht. Met een bonkend hoofd komt Laurens overeind. Dankjewel zegt Laurens. Hebben wij het vanacht gedaan vraagt Laurens plotseling. Liza begint te glimlachen en zegt: Ja, het was weer net zoals vroeger. Voorzichtig staat Laurens op. Mag ik even van de badkamer gebruik maken vraagt hij snel aan Liza. Tuurlijk zegt Liza. Waarom zou je dat niet mogen? Bedankt zegt Laurens en hij grist zijn kleding van de grond. Snel loopt Laurens met zijn telefoon in zijn hand naar de badkamer. Met trillende handen luistert hij zijn voicemailberichten af.  De eerste berichten van Tess klinken heel boos. Laurens waar ben je? Laat je me hier in het ziekenhuis achter? Lekker ben je dan! Je laat me gewoon zitten! Lekkere verloofde ben je! In de laatste twee berichten van Tess huilt ze en kan Laurens haar helemaal niet verstaan. Verslagen drukt Laurens zijn voicemail weg. God, ik moet hier weg denkt Laurens. Wat heb ik in godsnaam gedaan!? Snel doucht Laurens en kleed zich om. Ik ga er maar weer eens vandoor zegt Laurens snel als Liza zich zit op te maken aan haar kaptafel. Bedankt dat ik mocht blijven slapen zegt Laurens zacht. Ik denk dat het beter is als ik er nu vandoor ga..