Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 56

Zodra Laurens thuis komt, duikt hij achter zijn laptop om een leuke vakantie uit te zoeken. Hij is zo inspannen bezig met zoeken dat hij zijn ouders niet hoort binnenkomen.Laurens, wat ben je aan het doen vraagt zijn moeder zacht. Ik ga weg zegt Laurens. Ik wil iets van vrijwilligerswerk in Tanzania gaan doen. Vrijwilligerswerk vraagt zijn vader verbaast. Ik heb je er nog nooit over gehoord dat je vrijwilligerswerk in Tanzania wou doen. Nee dat klopt zegt Laurens. Ik ben gek op kinderen, en ik bedacht dat ik ze misschien wel kon helpen. Misschien kan ik ze lesgeven ofzo zegt Laurens bedenkelijk. Maar Laurens, je hebt geen ervaring met lesgeven zegt zijn moeder. In wat dan? Goed, ik hoor het al, geen goed plan zucht Laurens. Het was alleen maar een idee mompelt hij. Ik vind het een goed idee zegt zijn moeder aarzelend. Maar, is er nou niet een land waar je altijd al heen zou willen? Ik wil nog altijd naar Thailand zegt Laurens aarzelend. Het lijkt me echt een enorm mooi land. Dan moet je daar heen gaan zegt zijn vader zacht. Misschien is er nog wel een leuke singletrip voor je die daarheen gaat. Stip reizen zegt zijn moeder enthousiast. Daar gingen wij vroeger ook altijd mee. Ik weet het niet zegt Laurens. Wat als ik geen aansluiting vind bij de groep? Daar moet je zelf voor zorgen zegt zijn moeder. Ga gewoon de eerste dag bij vreemde mensen aan tafel zitten, en begin een praatje met ze. Okee zegt Laurens. Maar dat is toch harstikke duur? Je krijgt van ons zegt zijn moeder. Maar zegt Laurens. Niks te maren zegt zijn vader. Je moet dat gedoe met Tess gewoon even vergeten. Pap, dat wil en kan ik niet zegt Laurens zacht. Waarom moet ik Tess vergeten? Omdat zij mij niet meer wilt zien, betekent dat niet dat ik haar zo makkelijk kan vergeten. Ik ben even weg roept Laurens boos. Laurens, wacht nou roept zijn moeder. We bedoelen het alleen maar goed hoor. Met een harde knal valt de deur achter Laurens dicht.