Waarom heb je het dan verpest wilt de verpleegster weten. Wat heb je precies gedaan dan? Ik heb haar in de steek gelaten toen ze me het hardst nodig had fluistert Laurens. Ze had net een miskraam gehad en ik, ik liet haar in de steek. Ik kwam een oude klasgenoot tegen, en ik ben met haar meegegaan. Nou, ik snap dat ze woedend op je is zegt de zuster zacht. Dat zou ik ook zijn. Hoe is ze hier verzeild geraakt dan vraagt de zuster aan Laurens. Ze wordt al een tijd bedreigd door 3 jongens zegt Laurens. De eerste keer heb ik haar uit hun armen gered. Ze raakte zwanger, dat was van een van die drie jongens. Ach nee toch zegt de zuster meelevend. Ja wel zegt Laurens. We zouden gaan trouwen. Ze raakte het kind kwijt, en we raakte elkaar helemaal kwijt hierdoor, en ik zag haar een tijdje later zitten op een bankje in het dorp waar we wonen, en ik wou naar haar toe lopen. Ze zag me, en haar hond Bo kwam helemaal blij op me af gerend. Tess vond dat helemaal niks, ze wou me het liefst niet meer zien. Ze vond het uiteindelijk goed als ik met haar meeliep naar haar huis, ik wou haar zoenen en hield haar vast. Ze raakte in paniek, en ze rende weg in de richting het bos. Ik heb haar daarna niet meer gezien zegt Laurens met tranen in zijn ogen. Maar het was mijn schuld dat ze weg is gerend, dus ik besloot haar met mijn ouders en haar ouders te zoeken in het bos. Ik vond haar telefoon, die lag op de grond. Ze bleek mij als laatst gebeld te hhebben. En ze bleek weer in de handen te zijn gevallen van die drie jongens.
O nee toch zegt de zuster weer. Ik neem aan dat jij haar heb gevonden? Laurens knikt zacht. Ik vond haar toen ik alleen op pad was gegaan om haar te zoeken. Ik heb haar gevonden in een pakhuis en ze w was neergestoken. I, ik dacht dat ze dood was fluistert Laurens. Ze lag zo stil op dat bed. Jemig jongen stamelt de zuster. Je hebt je als een klootzak gedragen tegenover haar, maar dit gun je niemand. Verdrietig kijkt Laurens naar de grond. Ik kan het nooit meer goedmaken met haar, u ziet hoe ze tegen me doet. Vertrouwen moet je winnen mompelt de zuster zacht. Ik denk dat het heel lang duurt voordat ze je weer vertrouwd, jongen. Je moet haar vertrouwen weer terug zien te winnen. Maar hoe doe ik dat zegt Laurens verdrietig. Ik kan toch niet aankomen met bloemen en sorry zeggen? Het valt de proberen glimlacht de zuster. De meeste vrouwen vallen daar wel voor. Tess is niet zo mompelt Laurens zacht. Maar ik kan het wel proberen natuurlijk. Misschien helpt het wel zegt Laurens hoopvol.
Ga nou maar eerst een glas water voor haar halen helpt de zuster Laurens herinneren. O ja zegt Laurens snel en haalt gauw een glas water voor Tess. Heel zacht zet hij het op Tess haar nachtkastje om haar niet wakker te maken. Ik ben Barbara trouwens klinkt het achter hem. Aangenaam zegt Laurens terwijl hij zich naar de zuster omdraait. Jij bent Laurens heb ik begrepen zegt Barbara met een knikje naar Tess. Heeft Tess het over mij gehad vraagt Laurens verbaast. Ja zegt Barbara. Ze heeft me over je verteld. Ik hoop alleen maar goede dingen fluistert Laurens. Nou aarzelt Barbara. Ze heeft me alles verteld eigenlijk. Hoe jullie elkaar leerde kennen, wat er allemaal is gebeurd in de tussentijd. Hoe ze zich voelde nadat je haar in de steek had gelaten voor een ander. Ze voelde zichzelf niks meer waard, en helemaal niet nadat je haar na de miskraam in de steek had gelaten. Ze wou er het liefst niet meer zijn vervolgt Barbera haar verhaal. Verbaast dat je Laurens? J, ja zegt Laurens.Ik wist hier niks van af. Ze heeft het me nooit verteld. Ze durfde het niet zegt Barbara zacht. Ze schaamde zich ervoor. Maar dat hoefde toch niet zegt Laurens verdrietig. Ik was haar verloofde..
YOU ARE READING
Voetstappen in het bos
No FicciónTess loopt met haar bruine labrador in het bos. Het is een normale dag zoals alle andere dagen. Maar het bos is toch niet zo onschuldig als het op het eerste gezicht lijkt...