Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 17

Tess wordt na een half uurtje wakker. Hey mompelt ze slaperig. Sorry dat ik in slaap ben gevallen. Ik was zo ongerust Laurens zegt ze zachtjes. Het spijt me mompelt Laurens. Het is goed fluistert Tess. Moet je voelen, de baby schopt. Voorzichtig legt Laurens zijn goede hand op haar buik. Ik voel het glimlacht hij. Doet het zeer? Nee fluistert Tess. Het kietelt een beetje zegt ze zacht. Zachtjes kust Laurens haar. Je ziet er beter uit schat zegt Laurens. De blauwe plekken zijn weggetrokken zegt Tess zacht. Ik heb nog wel last van mijn gebroken rib. Hij is wel genezen, maar elke keer als ze schopt doet het wel zeer. Ik wou dat ik je pijn kon wegnemen fluistert Laurens. Maar, dat kan je niet zegt Tess zacht. Het is wel erg lief van je. Hoe gaan we haar eigenlijk noemen fluistert Tess. Even nadenken zegt Laurens bedenkelijk. Zullen we anders een namenboek kopen zodra ik hier weg mag? Ja, dat is goed zegt Tess. Wil je wat eten vraagt ze aan Laurens.  Ik heb eigenlijk niet zo trek zegt Laurens stilletjes. Je moet wat eten houd Tess vol. Moet ik een broodje voor je halen? Tess, ik heb geen trek zegt Laurens geërgerd. Nou dan toch lekker niet roept Tess uit. Boos kijkt Tess uit het raam. Ik wil je alleen maar helpen hoor roept ze boos uit. Ik ga even lopen, ik ben zo terug. Nee Tess roept Laurens. Die jongens lopen nog vrij rond, dalijk pakken ze je. Ik ga alleen even de gang op zegt Tess boos. Ik kom zo terug, ja. Langzaam knikt Laurens. Neem je wel je telefoon mee. Als er wat gebeurd met je vergeef ik het mezelf nooit..

 Tess loopt boos de kamer van Laurens uit. Laurens kijkt haar bezorgt na. Tess loopt met een boos gezicht over de gang. Ik wil hem alleen maar helpen mompelt ze in zichzelf. Langzaam laat ze zich op een stoel zakken. Na tien minuten komt er een zuster naar haar toe. Gaat het wel mevrouw? Tess schud haar hoofd. Nee, niet echt. Ik ben moe en verdrietig en boos. De zuster kijkt haar aan. Dat is wel erg veel bij elkaar. Wat is er aan de hand? O, een beetje onenigheid met mijn verloofde zegt Tess vermoeid. Ach mannen zegt de verpleegster zacht. Mijn man is met pensioen, maar hij kan ook zeuren hoor. zeker als hij niks te doen heeft of als er niks leuks op tv is. We gaan trouwen begint Tess tegen die verpleegster. O, wat geweldig kind roept de verpleegster uit. Ja, dat is het zeker straalt Tess. Dit is zijn kind niet, maar hij gaat er wel voor zorgen zegt Tess snel. Geschrokt kijkt de verpleegster Tess aan. Je bent toch niet vreemdgegaan he? Nee, nee fluistert Tess. Dat zou ik nooit doen. I, ik ben misbruikt en daar zwanger van geworden fluistert Tess. Dat heeft je verloofde toch niet gedaan zegt die verpleegster. Nee, Laurens zou zoiets nooit doen zegt Tess zacht. Hij houd van me. Meis, ga terug naar je verloofde en doe hem maar de groetjes van mij. Hoe heet je vraagt Tess aan de verpleegster. Anna zegt ze zacht. Ik zal het doen zegt Tess.