Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 43

Verschrikt voelt Tess hoe er langzaam een straaltje bloed langs haar keel naar beneden loopt. G, ga je me vermoorden vraagt Tess angstig aan Jan Willem. Nee antwoord Jan Willem. We zijn nog niet klaar met je!

Na tien minuten komen Stan en Fabian weer naar ze toegelopen. Jezus Jan Willem roept Stan uit als hij het bloed bij Tess haar keel ziet. Wat zei ik nou? Je moest bij haar blijven, ik zei niet dat je haar gelijk moest toetakelen! Sorry zegt Jan Willem. Maar ze wou weg, wat had ik dan moeten doen? Nou niet dit zegt Stan terwijl hij Tess meetrekt. Waar brengen we haar heen wilt Jan Willem weten. Ik heb een oud pakhuis hier vlakbij gevonden zegt Stan met glimmende ogen. Daar kunnen we haar wel even onderbrengen. Er komt toch niemand..

Laurens
Met gebogen schouders loopt Laurens naar huis.Wat heb ik gedaan? Waarom heb ik haar gekust terwijl ze het niet wilde? Waar is ze nu? Ik hoop dat haar niks overkomt! Zachtjes opent Laurens even later de deur van zijn ouderlijk huis. Zijn ouders zitten op de bank tv te kijken. Wat ben je laat zegt zijn moeder terwijl ze van het tv scherm opkijkt. Ik was even in het dorp mompelt Laurens. Tess was er ook fluistert Laurens. Ik ben met haar meegelopen naar huis. O, dat is netjes zegt zijn moeder. Dus ze is nu thuis? Nou zegt Laurens terwijl hij naar de grond kijkt. Nou dringt zijn moeder aan. Waar is Tess? Ik weet het niet fluistert Laurens. Ik zocht toenadering tot haar, ze werd bang en ze is weggerent. Ze rende ervandoor met Bo. In welke richting is ze verdwenen Laurens vraagt zijn vader oppeens. Ze rende in de richting van het bos zegt Laurens zachtjes. Misschien zit ze alweer lang en breed thuis zegt zijn vader. Laten we het even afwachten. Ik wacht niks af zegt Laurens. Je weet hoe het de vorige keer is gegaan. Laurens, dat is maanden terug zegt zijn moeder zacht. Dat gebeurt echt niet nog een keer..