Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 47

Plotseling blijft Laurens voor een dichte deur staan. Het geluid komt van binnen in de kamer. Is dat iemand roept Laurens zacht. Hij krijgt geen antwoord.. Er liggen allemaal stoelen her en der verspreid voor de deur. Een voor een haalt Laurens de stoelen weg. Met moeite doet Laurens de deur open. Het is pikdonker in de kamer. Wat een klein hok hier mompelt Laurens. Langzaam loopt Laurens heen en weer in de kamer. Opeens blijft hij stokstijf staan. Op het bed ligt een gedaante, doodstil. Zachtjes loopt Laurens op het bed af. Er ligt een plas bloed naast de gedaante. God, nee fluistert Laurens. Wie ben je, wat doe je hier? De persoon op het bed geeft geen antwoord.  Ze ligt met haar ogen dicht op het bed en heeft haar hand op haar buik rusten. Laurens komt nog iets dichterbij. Tess scheeuwt Laurens als hij haar herkend. Wordt wakker Tess smeekt Laurens als hij haar roerloos ziet liggen. Tess zegt Laurens met trillende stem terwijl hij haar hand pakt. Heel zacht probeert Tess geluid te maken. Voorzichtig gaat Laurens op het gammele bed zitten. Shht, stil maar zegt Laurens zachtjes. Wie heeft je dit aangedaan? Tess schud zacht haar hoofd. Je wilt er niet over praten fluistert Laurens. Ik bel meteen een ambulance zegt Laurens zacht. O, en je ouders moet ik bellen en mijn ouders. Tess schud haar hoofd. Met haar hoofd wijst ze naar de grond. Wat is er Tess zegt Laurens. Ik begrijp niet wat je bedoeld. M mes zegt Tess heel zacht. Laurens laat zich zakken op de grond en ziet iets glinsteren onder het bed. Het is een bebloed mes. Met een wit gezicht kijkt Laurens Tess  aan. Ik bel de politie en de ambulance nu zegt Laurens. Ik laat het mes liggen voor de politie. Snel belt Laurens de politie op en een ambulance. Kunt u zo snel mogelijk een agent en een ambulance sturen naar dit adres. Laurens geeft snel het adres door van het pakhuis. Als Laurens heeft opgehangen, gaat hij weer bij Tess zitten. Met een pijnlijk gezicht kijkt Tess naar buiten. Dan zakt ze weg in een dromeloze slaap.