Voetstappen in het bos

Hoofdstuk 12

Voorzichtig pakt Laurens Tess zacht beet. Kom maar schat. Ik neem je wel mee naar de auto. Langzaam lopen Laurens en Tess naar de auto van Laurens. Zachtjes helpt Laurens Tess met zitten. Zit je zo goed schatje vraagt Laurens zacht. Zachtjes knikt Tess. Stilletjes rijden ze naar Amsterdam, naar het huis van Laurens. Laurens doet de deur voor Tess open. Welkom thuis schat zegt hij zacht. Het voelt zo apart zegt Tess zacht. Het voelt anders. Heb je in de tussentijd nog een andere vriendin gehad vraagt ze zacht aan Laurens.  Ja zegt Laurens zacht. Blijft Tess stil. Voor hoelang? Een paar maanden maar zegt Laurens. Het werkte gewoon niet tussen ons. Ik miste jou zegt Laurens zacht. Ik wou je terug, maar ik durfde het niet te vragen aan je. Je ging gewoon verder met je leven zoals iedereen. Maar op de een of andere manier lukte het me niet zegt Laurens tegen Tess. Ik hou echt van je Tess zegt hij zacht. Gaat het wel schat. Verschrikt kijkt Laurens naar Tess die opeens spierwit ziet. Ik ben zo misselijk zegt Tess. Waar is de wc? De eerste deur rechts zegt Laurens zacht. Ik loop met je mee. Snel rent Tess met haar hand voor haar mond naar de wc. Net op tijd...

Zachtjes ondersteunt Laurens haar terwijl Tess overgeeft. Ik wou dat het voorbij was kreunt Tess. Ik ben het nu al zat. En ik ben pas  12 weken nu. Gaat dit de hele tijd zo door vraagt ze wanhopig aan Laurens als ze weer moet overgeven. Ik hoop het niet fluistert Laurens. Ik vind het nu al zielig om je nu zo ziek te zien. Het gaat wel zegt Tess zacht. Het is alleen zo onwijs smerig. Ik overleef het wel glimlacht ze zwakjes. Kom zegt Laurens, jij gaat lekker in bed liggen. Maar, moet ik niet helpen koken of iets vraagt Tess zacht. Nee ik heb gezegd dat ik voor je ging zorgen zegt Laurens beslist. Dat heb ik de dokter beloofd. Dus ga maar in bed liggen zegt Laurens zacht. Ik kom zo wel thee brengen en wat eten. De weken vliegen voorbij. Tess begint zich langzaam thuis te voelen in het huis van Laurens. Ga je mee spullen voor de babykamer kopen vraagt Laurens op een dag aan Tess. Ja dat lijkt me leuk zegt Tess.  Hand in hand lopen ze naar een winkel toe met allemaal kinderbedjes, buggy’s, commodes en nog veel meer. Tess en Laurens kijken hun ogen uit. Wat is hier veel zegt Tess zachtjes. Uiteindelijk komen Tess en Laurens terug met een babybedje, een buggy, een commode, en heel veel babykleertjes. De meeste dingen had Tess haar moeder van vroeger nog bewaard, dat konden ze zo overnemen. Tess heeft inmiddels best een buikje. Ik moet morgen naar de verloskundige voor mijn twintig weken echo zegt Tess zacht. Ga je mee? Tuurlijk zegt Laurens. Ik laat je echt niet alleen gaan. Ik laat je nooit meer alleen. Zachtjes kust Laurens Tess. Gaat het wel schat. Je ziet een beetje wit. Ik ben gewoon moe zegt Tess zacht. Zullen we dan maar naar huis gaan zegt Laurens zacht. Ik geloof dat we nu wel genoeg spullen hebben glimlacht Laurens. Kom, we gaan naar huis. Wil je nog ergens wat eten schat vraagt hij zacht. Nee zegt Tess. Ik ben echt moe. Ik wil even liggen. Vind je dat erg ? vraagt ze dat aan Laurens. Nee, natuurlijk niet zegt Laurens snel. Kom, we gaan zegt Laurens zacht. Wil je nog ergens wat drinken schat of wil je gelijk naar huis vraagt Laurens aan Tess. Ik wil naar huis zegt Tess vermoeid. Ik wil slapen.