Strach, niezrozumienie, pogarda.
Te słowa idealnie opisywały to, co mogłam dostrzec w oczach najważniejszej trójki wśród zwiadowców, kiedy wręcz błagałam, by nie jechali za mury w wyznaczonym terminie. Niełatwo było wytłumaczyć skąd mam informacje zarówno o wyprawie, jak i planowanym ataku Kolosa.
Z każdym moim słowem ich wyrazy twarzy się zmieniały. Najpierw myśleli, że to głupi żart, a Hanji była wręcz zła na Moblita i zapowiedziała, że zostanie ukarany za to, że dał się nabrać podrzędnej kadetce. Z czasem jednak jak słuchali wyjaśnień, przestali brać mnie za żartownisia, a chyba zaczęli uważać za niepoczytalną. Zwyczajną wariatkę, która ubzdurała sobie inny świat, pełen niespotykanych cudów.
Annie była bardziej otwarta na te rewelacje, bo sama pochodziła jakby z innego świata. Łatwiej było jej zaakceptować to, że istnieje coś jeszcze.
Nie łudziłam się, że uwierzą mi od razu, jednak z trojga dowództwa najbardziej liczyłam na Hanji, która przecież miała umysł naukowca. Była otwarta na wiedzę i nowości, przez co mogła sprawiać wrażenie nieco szalonej. Zupełnie jak ja, stojąc w gabinecie Erwina i tłumacząc, dlaczego wyjazd tego dnia to zły pomysł.
Niestety żadne z nich nie podzieliło mojego zdania. Przez kilka godzin generał zadawał mi wciąż te same pytania, na które odpowiadałam za każdym razem zgodnie z prawdą.
Zefirina Ioanidis; nie pamiętam swojej rodziny, wiem jedynie, że ojciec był stacjonarnym w Shigansinie; część mojej świadomości pochodzi z innego świata, w którym widziałam upadek muru Rose, a zwiadowcy nie mogli pomóc, ponieważ byli na wyprawie. I tak na okrągło.
A z każdą moją odpowiedzią pojawiały się te same reakcje: okrzyki niedowierzania Hanji, marszczenie brwi Erwina i charakterystyczne prychanie Levia. Miałam tego dość, a kiedy kolejny raz seria pytań zatoczyła koło, nie wytrzymałam i nawrzeszczałam na nich.
- Czego wy do kurwy nędzy nie rozumiecie?! Za cztery dni, w ostatnim dniu szkolenia pojawi się Kolos i rozwali bramę! Potem Eren przemieni się w tytana i będzie napierdalał się z bezmózgami, które przejdą przez tę pierdoloną dziurę! Ostatecznie uda mu się podnieść głaz i zatka dziurę, ale ile żołnierzy zginie to chuj jeden wie! Erwin, skończ już pytać o to samo, bo chyba dziesiąty raz mówię, że jak pojedziecie, to wytłuką połowę stacjonarnych i większość treningówki!
- Skąd wiesz, że Eren Jeager posiada moc tytana?
- Z anime, takie obrazki na ekranie. Kojarzysz coś? Tłumaczyłam jakieś pięć godzin temu!
- Dlaczego nie używał mocy do tej pory?
- Bo sam nie wiedział, że ją ma!
- Kim jest Kolos?
- NIE WIEM! Nie wiem... Chciałabym wiedzieć, ale nie wiem...
Łzy bezsilności same cisnęły się do oczu i powoli zaczęły wypływać spod powiek. Nie powiedziałam nic nowego, czego bym nie przekazała na początku naszej rozmowy. Oczywiście nie pisnęłam nawet słowa o Annie i masakrze w lesie wielkich drzew. Jeśli uda się zatrzymać atak na Trost, to dalsze wydarzenia mogą nie mieć wcale miejsca, a Annie będzie bezpieczna.
- Nie chcę, żeby moi przyjaciele ginęli...
- Słuchajcie chłopaki, to jest niesamowite! Człowiek potrafiący zmienić się w tytana? Łoooaaaa!
- Powtarzasz się, okularnico.
- Wy wiecie, ile eksperymentów można by było na nim zrobić?!
- Powstrzymaj swoje zapędy, Hanji. Nie wiemy nawet, czy dziewczyna mówi prawdę.
CZYTASZ
Znając przyszłość
Fanfiction"Jej głos był tak... przyjemny dla ucha, taki kojący. Poczułam jak jej dłoń zaczyna gładzić moje mokre włosy. Zaczęła ogarniać mnie senność. Nie chciałam zasypiać. Stałabym się tylko ciężarem. Już i tak było mi wystarczająco wstyd za to, jak się zac...
