SİYAH KÜL

(2) BÜYÜK ACI

Merhaba canlarım yarını bekleyemedim sizleri de bekletmek istemedim..

Hepinize iyi okumalar dilerim..
Her yorum her beğeni bana iyi geliyor beni yazmamda teşvik ediyor öncelikle kitabıma şans verdiğiniz için çok teşekkür ederim..

Mavi Gri; Alt Üst Olmuşum🖤

Ne öfkeme nede nefretime Değmezsin..

Yazardan;

Sedef gözlerini defalarca kez kapatıp açmıştı. Bir an yanlış mı görüyorum diyerek düşündü ama malesef hayat ona öyle büyük bir darbe vurmuştu ki ne güveni kalmıştı nede sevgisi gözleri kıpkırmızıydı ağlamamak için dişlerini sıkmıştı. Kolunun tutulması ile birden bakışları yanındaki adamla buluşmuştu. "Siz kimsiniz ?" Lakin Sedef hiç umursamamıştı onu sadece kocası sandığı adamın yıkımı birer birer mahvetmeye başlamıştı. Gerçekleri ve doğru olmayan yalanlar ile nasıl yaşayacağını bilemeyecekti.

Kolunu birden çekti ve ağlayarak"bırak"diye bağırdı sesi boğuk çıkmıştı. Sedef'in sesini duyan kalabalık birden bütün bakışlar Sedef'e dönmüştü.

Sedef ise sadece bakışlarını Baran'dan ayırmamıştı. Sedef'in sadece duyduğu ses şuydu."iyiki doğdun Çiçek" Sedef bir adım daha atmıştı. Baran Arzu ve kucağındaki tatlı sevimli kızı görünce bedeni titremeye devam etmişti.

Arzu birden Baran'ın kolunu sıkması ile Baran'ın eski karısını karşılarında görmenin şokunu yaşıyordu. Ve birden gülerek pastayı üflemeye can atan kızını hemen kollarının arasına aldığı gibi hizmetli bakıcıya verdi. Sinirle bağırdı."Hemen Çiçek'i odasına çıkar hemen."

Baran birden Sedef'in yanına yaklaştı.
"Uyanmışsın" diye fısıldadı. Sedef acıyla gülümsedi ve dudağına inen yaşı elinin tersi ile sildi. Arzu birden Baran'ın elini tuttu. Ve diğer elini el sıkışmak için Sedef'e uzattı"sen Baran'ın eski karısı olmalısın."
Dediğinde ise Sedef birden geriye doğru sendeledi. Sedef acı içinde ayakta durmakta zorlanırken.

Gözlerini bir an olsun Baran'dan ayırmadan derin bir nefes almaya çalıştı. Aldığı nefes boğazında düğüm olmuştu. "Biz ayrıldık mı ?"

Arzu Baran'ın konuşmasına fırsat vermeden"ne sanıyordun senin uyanmanı beklemesinimi? Kocamdan uzak dur."

Arzu Sedef'in omzuna dokundu ve nefretle ittirdi.

Baran Arzu'nun koluna dokundu."Yapma "diyerek karısına bakmıştı.

Sedef ellerini başının arasına aldı.
Geri geriye gitmesi ile "gerçek değil, bu bir kabus olmalı gerçek değil,"diyerek fısıldadı. Etrafındaki insanlar Sedef'e acıyla bakmıştı.
Sedef birden Ateş'e çarpması ile Ateş Sedef düşecek sanmıştı. Kollarında ürkek gibi titreyen kadını tuttu.

"İyi misiniz ?"diyerek mavi gözlere baka kalmıştı. Sedef birden Ateş'ten uzaklaştı. Ve adımlarını geriye doğru atması ile omuzları titredi. Sedef o an sadece biraz daha dayanmak ve dirayetli olmak istemişti. Yere yığılmamak için bütün gücü ile ellerini yumruk yaptı ve titreyen adımları ile bu lanet olası evden bir an evvel çıkmak istedi. Baran hızla Arzu'nun tuttuğu kolunu hızla çekti. Sedef'e doğru adımlarken arkasını döndü. İşaret parmağını Arzu'ya salladı. "Sakın,peşimden gelme sakın." Bu bir uyarı gibiydi Arzu için, Baran eski karısının bahçeden tam çıkacakken kolundan yakalayıp tutması ile Sedef'i kendisine döndürdü,"Sedef"diyerek fısıldadı.