အဆန်းကြယ်ဆုံး သိုင်း၀ိဉာဥ် (ချင်နန်) အတွဲ ၁( ၁ -၁၀၀၀) အထိ(ခွင့်ပြုချက်ရပြီး)

၂၁၁ - ၂၁၅

အပိုင်း (၂၁၁) လောင်ဂူးသိုင်းဘိုးအေသားရဲ

     တတိယထပ်တစ်ခုလုံးသည် အမှောင်ထုနှင့် တိတ်ဆိတ်ခြင်းသာ ကြီးစိုးနေသည်။ တတိယထပ်တစ်ခုလုံးသည် မည်သည့်အရာမှ မရှိဘဲ စတုတ္ထထပ်ကို အတိုင်းသား တွေ့မြင်နေရသည်။

     “ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ"
     ချင်နန် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်သည်။
    ပုံမှန်အားဖြင့် တတိယထပ်တွင် တစ်ခုခုရှိနေရလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

     “ထူးဆန်းတယ်...အရမ်းထူးဆန်းတယ်..."
     မင်းသမီးမြောင်မြောင်၏ မျက်နှာထက်တွင်လည်း သံသယများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။

     ချင်နန်သည် သူမကို ကြည့်လိုက်ပြီး
     “စတုတ္ထထပ်ကို သွားရအောင်"

     ထို့နောက် နှစ်ဦးသား စတုတ္ထထပ်သို့ သွားလိုက်ကြသည်။ စတုတ္ထထပ်သည်လည်း တတိယထပ်ကဲ့သို့ပင် အလွန်တိတ်ဆိတ်နေခြင်းမှတစ်ပါး မည်သည့်အရာတစ်ခုမှ မရှိချေ။

     “ဆက်သွားရအောင်"
     ချင်နန်၏ မျက်နှာမှာ တည်ကြည်လေးနက်လာပြီး ရှေ့သို့ ဆက်သွားလိုက်ကြသည်။

     ပဉ္စမထပ်...
    ဆဌမထပ်...
    သတ္တမထပ်..

     နောက်ထက် သုံးထပ်သည်လည်း တိတ်ဆိတ်ခြင်းမှ လွဲ၍ တစ်ခြားအရာမရှိချေ။

     “မဖြစ်နိုင်ဘူး...ပထမအထပ်သုံးထပ်မှာ သားရဲတွေ ၀င်္ကပါတွေနဲ့ရတနာတွေရှိခဲ့တယ်...အခြားအထပ်တွေမှာ ဘာမှမရှိတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး"
     ချင်နန်၏ အကြည့်များမှာ ခက်ထန်နေသည်။
     “မင်းသမီးမြောင်မြောင်...မင်းငါ့ကို တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ဖုံးကွယ်ထားတာလား"

     “တစ်ခုခု ဖုံးကွယ်ထားတယ်"
     မင်းသမီးမြောင်မြောင် ချက်ချင်း ဒေါသထွက်သွားသည်။
     “ချင်နန်...မင်း မင်းသမီးကို ဘယ်လိုလုပ်သံသယ၀င်နေရတာလဲ...ငါက မင်းကို ဘာကြောင့် တစ်ခုခုဖုံးကွယ်ထားရမှာလဲ...မင်းသမီးလည်း ဘာမှမသိဘူး"

     ချင်နန်သည် ဘာမှ ပြန်မပြောခဲ့သော်လည်း သူ၏ ခက်ထန်သော အကြည့်များမှာတော့ စတင်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
     သူသည် မင်းသမီးမြောင်မြောင်ကို မယုံကြည်သော်လည်း ယခုအချိန်၌ သူဘာမှ မတတ်နိုင်သေးချေ။