ERKEK GÜZELİ

48. Bölüm: Sade Kahve

Yağız'ın bir an nefesi kesildi. Rengi kaçtı, bembeyaz oldu. Elif ise hiç kesmeden devam etti.

" Benim için yaptıklarına minnettarım. Hayatını bile tehlikeye attı benim için.Ona olan sevgim hiç değişmeyecek. Ama bu sevgi başka bir sevgi Yağız. Sana karşı hissettiğim gibi bir şey değil. O zamanlar küçücük aklımla aşık olduğumu sandım ama süreç içerisinde şunu farkettim ki babamdan görmediğim sevgiyi, şefkati gördüğüm için bağlandım ona. Ya da ne bileyim belki bir abi gibi düşündüm onu. Tam olarak bilemiyorum. Yani ona olan sevgim hasretini çektiğim baba sevgisi yada beni sahiplenecek bir abi sevgisinden öte birşey değil. "

"Huuu! " diye güçlü bir nefes verdi Yağız. Rahatlamıştı. Bir an kalbi yerinden çıkacakmış gibi hissetmişti.
"Ben konuşayım Reha ile "

Elif sert bir dille itiraz etti.
"Hayır! Sakın! Karşı karşıya gelmenizi istemiyorum. "

"Kavga edecek halim yok. Medeni iki insan gibi konuşuruz, halletmeye çalışırız. "

"Hayır Yağız , lütfen! Bu Reha'yı daha da kızdırır. "

"Eee? Ne yapalım? Beyefendi istedi diye ayrılacak mıyız?"

Elif çaresiz gözlerle baktı Yağız'a. Ne yapacağını, ne diyeceğini bilmiyordu. Bildiği tek şey bu adamı çok sevdiğiydi.

"Sen müdahale etme olur mu? Ben bir şekilde halledeceğim. "

"Halledebilecek olsaydın bana o mesajı atıp buraya kaçmazdın. İzin ver ben kendi yöntemlerimle halledeyim bu işi "

Elif yaklaştı ve başını Yağız'ın göğsüne dayadı. Bu şekilde saatlerce kalabilirdi.

"Biraz daha zaman ver bana. Lütfen...
Sizin aranızdaki sorun çocuklara yansır. Çocukların sana olumsuz duygular beslemesini istemiyorum. Lütfen bana biraz daha zaman ver. "

Yağız kollarıyla sımsıkı sarıldı sevdiği kadına. Onu kaybetmek istemiyordu. Bir ömür bu başı göğsünde hissetmek istiyordu. Bu kokuyu içine çekmek istiyordu. Bu ses kulaklarını doldursun istiyordu.

"Peki" dedi. "Sen nasıl istiyorsan öyle olsun"

~~~

Bir hafta sonra...

Sabahtan beri uzerine çöken ağırlığa bir anlam veremiyordu. Kötü bir şeyler olacakmış gibi bir his vardı içinde ve yüreği sıkışıyordu. Hastanede ki mesaisi bitince eve gelmiş, az da olsa bir şeyler atıştırmıştı. Elif'i aramıştı ama görüşememişti. Zira telefona cevap vermemişti.

İçindeki huzursuzluğu bastırmak ümidiyle koltuğa uzanıp televizyonu açtı. Bu sırada Elif'i tekrar aradı. Bu defa telefonu tümden kapalıydı. Karne dönemi olduğu için son günleri yoğun geçiyordu Elif'in. Şarjı bitmiştir diye düşündü ve aklını meşgul etmek için bir internet platformundan sinema filmi açtı. 1 saat kadar izledi. Ancak gözleri telefondaydı. Beklediği arama gelmeyince televizyonu kapatıp balkona çıktı. Saat 21.30 civarıydı. Elif'in evinin önünde yabancı bir araç gördü. Gecenin karanlığında aracın özelliklerini net bir şekilde göremedi. İçindeki huzursuzluğun bu araçla bir ilgisi olabilir düşüncesiyle hızla harekete geçti ve evden çıktı.

Oldukça güzel bir geceydi. Yıldızlar gökyüzünden yeryüzüne göz kırparken Yağız'ın içindeki huzursuzluk katlanarak artıyordu. Elif'in evine iyice yaklaşınca aracı tanıdı. Bu Reha'nın aracıydı. Derin bir nefes aldı. Tüm bedenini güçlü bir öfke kapladı. Aslında bu Elif'i kaybetme korkusunun dışa vurumuydu. Reha'nın Onun üzerinde ki etkisini biliyor ve bundan ölesiye korkuyordu.

Bir anda kendini kapının önünde buldu.Hiç düşünmeden uzandı ve zile bastı. Elif, sen karışma ben halledeceğim, demişti ama yapamadı. Öylece geri dönemezdi. Otomatın sesini duyunca hızla içeri girdi ve merdivenleri tırmandı. Sakin kalabilmek için derin derin nefesler alıyordu. Son basamağa geldiğinde kapı açıldı.