ERKEK GÜZELİ

59. Bölüm; Cennetin anahtarı!

Perdenin açık kalan kenarından içeri düşen azıcık ışık nasıl olduysa tam gözlerine denk gelmişti. Işığa karşı hassasiyeti vardı. En derin uykudan bile çabucak uyanıyordu.

Yavaşça gözlerini araladı ama hiç kıpırdamadı. Elif göğsünün üzerine uyuyordu. Başını hafiften yana doğru eğip Elif'in yüzünü görebileceği bir pozisyon aldı. İpek misali parlak teni, kıvrık kirpikleri ile süslenmişti.

Bir müddet hayranlıkla izledi sevdiği kadını. Evlendikleri günden beri Elif'in gece uykuları düzenli ve derindi. Artık uykusunda konuşmuyor, ağrı kesici ilaçlar kullanmıyordu.

Kendisi için de aynı şeyler geçerliydi. Artık sadece evinde değil, ruhunda bile derin bir huzur vardı. Birbirlerine iyi gelmişler, birbirlerinin yaralarını iyileştirmeyi başarmışlardı. Bunun sonsuza kadar süremesini dilerken kollarını Elif'in bedenine daha sıkı sardı ve alnına küçük bir öpücük kondurdu. Öpücüğü hisseden Elif kıpırdanmaya başladı ve çok geçmeden de gözlerini açtı. Başını kaldırınca Yağız'a gözgöze geldiler. Her zaman ki gibi sebepsizce gülümsediler. Elif uzanıp Yağız'ı öptü.

"Günaydın aşkım"

"Günaydın birtanem"

Elif tekrar uzanıp tekrar öptü.

"Saat kaç?"

"Bilmiyorum "

Elif yine uzandı ve yine öptü.

"Ne zaman uyandın?"

"Az önce "

Elif bu defa başını aşağı çevirip Yağız'ın göğsünü öptü ve yavaşça kalktı.

"Göğsün ağrımış olmalı. "

Yağız "Çok ağrıdı" dedi ve çevik bir hamle ile Elif'i yastığa yatırıp yüzünü Elif'in boynuna gömdü.
"Biraz da ben böyle uyuyayım" dedi. Ve öpücüklerini ardı ardına kondurdu. Elif kıkırdarken kollarını açtı ve Yağız'ı sardı. Saçlarının kokusunu içine çekti. Bu koku ona huzur ve güven veriyordu. Onu karşısına çıkaran Rabbine yürekten teşekkürlerini iletti. Sonra birden aklına çocukların sınavı geldi. Üniversite sınavlarına girmişler, geçerli puanı almışlardı. Şimdi yerleştikleri bölüm açıklanacaktı.

"Hayatım kalk kalk !"

Yağız hızla başını kaldırdı.  "Ne oldu?"

"Bugün çocukların bölümleri belli olacaktı. Hemen gitmemiz gerek "

Yağız bitkin bir ifade ile yüzünü tekrar Elif'in boynuna gömdü.

"Hemen açıklanmaz o. Telaş yapmaaa!"

"Olmaz hayatım! Şimdi çocuklar heyecan içinde bekliyorlardır. Yanlarında olmam gerek. "

Birlikte hazırlanıp çabucak çıktılar. Eve doğru yürürken içi içine sığmıyordu Elif'in. Sanki sınava kendi girmişti. Bu telaşlı hali Yağız'ı gülümsetti.

"Ayy inşallah istedikleri gibi olur yavrularımın. "

"Hayırlısı olsun inşallah. Ama bu telaşını çocuklara belli etme. Daha ilk denemeleri. Olmadı bir dersane felan ayarlarız seneye bir daha girerler."

Merdivenleri çıkarken cevap verdi Elif. " Yok yok onlara belli etmem. Hem hiç önemli değil, canları sağolsun yavrularımın. "

Kendi anahtarı ile kapıyı açtı ve birlikte içeri girdiler. Elif merakla etrafa baktı, ortalarda kimse görünmüyordu.

"Bensuu! Batuu!"

Kimseden ses yoktu.

"Daha uyanmamışlar" dedi Yağız.