ERKEK GÜZELİ

11. Bölüm; Şiir gecesi

Batu annesinden önce davranarak ayağa kalktı. Annesinin omuzlarından sarıldı.

"Ya tamam anneciğim, otur sen. Ben katlarım, hastasın zaten. "

Diyerek annesini tekrar koltuğa oturttu. Yan tarafa geçti. Örtüyü yavaşça aldı, altında kalan ceketi koltuğun arkasına doğru ittirdi. Bu sırada Yağız devreye girdi.

"Nörolojiye muayene oldun mu daha önce? Yani baş ağrılarını sebebini biliyor musun?" Diye sordu.

Elif başını sağa sola sallayarak cevap verdi.

"Muayene olmadım ama ağrılarımın sebebini biliyorum."

"Kendi kendime teşhis koydum, diyorsun."

"Evet, herkes kendini doktoru olmalı bence."

Bu sırada Batu örtüyü katlayıp kucağına aldı ve odadan çıktı. Asıl mesele koltuğun arkasındaki ceketi nasıl alacaklarıydı.

"Ee doktor, anlat bakalım seni buraya getiren nedir?"

Yağız yavaşça masadan kalktı ve Elif'in karşısındaki koltuğa oturdu.

"Şey ben aslında teşekkür etmek için gelmiştim. Bilgisayarım için."

Elif derin bir nefes aldı.

"Asıl ben teşekkür ederim "dedi

"Ne için?" diye sordu Yağız.

Elif, derin derin baktı Yağız'ın masmavi gözlerine.

"Çiçek için yaptıklarını biliyorum."

"Yoo ,dedi Yağız. "Ben birşey yapmadım."

Elif gülümsedi.

"Benim çevrem geniştir, tanıdığım çoktur. Siyasette, Yönetimde, Adalet de birçok arkadaşım vardır. Hepsini devreye soktum. Bu adamı alaşağı edebilmek için uzun zamandır mücadele veriyorum ama bir türlü başaramadım.Hatice ablanın kalp krizi geçirmesinden sonra, bir gecede adam görevinden alındı, hakkında soruşturma başlatıldı, bütün çocuklar ekstra koruma altına alındı. Birinin eli deymiş olmalı ve benim aklıma senden başka kimse gelmiyor. "

Yağız hafiften tebessüm etti.

"Bir tanıdığıma biraz bahsetmiştim. Sanırım o yardımcı oldu."

Elif'in gözlerinin içi parladı. Mutlulukla gülümseyince yüzünde güller açtı sanki.

"Kendin için küçük ama o çocuklar için çok büyük bir iyilik yaptın. Sana da o arkadaşına da çok teşekkür ediyorum."

Yağız hafiften kızardı ne diyeceğini bilemiyordu.

"Peki Çiçek'i alabildiniz mi ?"

"Yakında alacağız İnşallah. Gerekli müracaatları yaptık. Tekrar teşekkür ediyorum. Hem Hatice abla, hem Çiçek, hemde tüm çocuklar adına."

"Önemli değil...İnşallah bundan sonra daha iyi insanlarla karşılaşırlar."

Mahcubiyetini gizlemek adına konuyu değiştirme ihtiyacı hissetti.

"Sen uykunda konuşuyor musun Elif?"

Elif bir anda ciddileşti, bir kaç saniye düşündü.

"Yooo! Hayır konuşmuyorum."

"Ben içeri girerken, konuştuğunu duydum sanki de..."

Elif kararlı bir şekilde başını sağa sola salladı, kendinden emindi.

"Hayır hayır, öyle bir durumum yok benim."

Bu sırada Batu içeri girdi.

"Nasıl yok anne? Konuşuyorsun ya uykuda..."